το ιστολόγιο της Στάμου Ευαγγελίας, φιλολόγου, επιμορφώτριας ΤΠΕ
Photo Album: Άγγελου Καλογερίδη

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Κώστας Καρυωτάκης / Μαρία Πολυδούρη

Έρωτας και θάνατος στη σκιά της ποίησης

"Πέρα στον κάμπο σκιές περιπλανιούνται σαν να χορεύουν.
Μέσα τους έχουν παλιές αγάπες και όνειρα"

(Στην άκρη του ονείρου, Γ. Παππάς)

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στο δίδυμο της νεοελληνικής μας λογοτεχνίας. Το επιμελήθηκε ο Γ. Παππάς, ποιητής και ο ίδιος, τιμώντας δύο ποιητικές μορφές, που στη μνήμη μας έχουν δεθεί και μέσα από την παλιά τους αγάπη, μια αγάπη τραγική και πολυκύμαντη, που διαλύθηκε την ώρα που την είχαν ανάγκη. Έτσι, η ζωή τους χώρισε, αλλά η μεταθανάτια γραφή τους ενώνει.
Η επιλογή των κειμένων, το τελευταίο σημείωμα του Καρυωτάκη, τα εργοβιογραφικά και η εισαγωγή κατατοπίζουν άριστα τον αναγνώστη για να επιχειρήσει τη δική του ανάγνωση, έχοντας υπόψη του τα απαραίτητα βιογραφικά στοιχεία και το κοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο της εποχής.

Πηγή: Για την ανθολογία Καρυωτάκη-Πολυδούρη. Άρθρο της Χριστίνας Αργυροπούλου στον Δι@πολιτισμό.

Όταν οι Ευκάλυπτοι θροΐζουν στις αλλέες

(ποίημα του Α. Εμπειρίκου, αφιερωμένο στον Καρυωτάκη, όπου παραλλάσσοντας το ποίημα του Καρυωτάκη Μικρή Ασυμφωνία εις Α μείζον γράφει):

Μνημόσυνον σε μαύρο μείζον
με βαθυπράσινους κισσούς για έναν
άνθρωπο που εις την Πρέβεζαν εχάθη.


Μην τον ξεχνάτε λοιπόν τον νέον αυτόν, το κάθετον τούτον λάβαρον της θλίψεως και του θανάτου, τον νέον αυτόν που εις τας ακτάς του Αμβρακικού απέπτη, τον άσπρον άγγελον με τα κατάμαυρα πτερά μην τον ξεχνάτε, και, ακόμη, να τον αγαπάτε. Ήτο μεγάλος ποιητής ο νέος αυτός και ευγενής. Το λέγω και θα το ξαναπώ πολλάκις - είναι μεγάλος ποιητής ο Κώστας Καρυωτάκης.
(Οκτάνα, Ίκαρος)

6 σχόλια:

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Μόλις χτες το έβλεπα το βιβλίο σ' ένα πάγκο στην Ομόνοια..
Συλλογιζόμουνα πόσα πράγματα θα ήθελα να διαβάσω και προσπαθούσα με το μυαλό μου να τα χωρέσω στο στενό δωματιάκι του χρόνου μου.
Συλλογιζόμουνα, επίσης, τι έρωτας υπήρξε αυτός που κάθε χρονιά διδάσκοντας Καρυωτάκη ή Πολυδούρη οι μαθητές όλο και κάτι έχουν ακούσει και όλο και κάτι έχουν να ρωτήσουν ακόμα. Όχι περίεργο, πάντως. " Εγώ όλα μου τα τραγούδια τα έγραψα για Εκείνον" - δεν είναι λόγος αυτός για να θέλεις να μάθεις κι απ' την ορμή ορμή να πάρεις;
Μέχρι τώρα τους σύστηνα το βιβλίο του Κωστή Γκιμοσούλη "Βρέχει φως" - λογοτεχνική μεταφορά της περιπέτειας αυτής των δύο ευαίσθητων ψυχών.
Θα δούμε κι αυτό. Φαίνεται ενδιαφέρον.

οι μαθητές του Γ3 και Γ4 είπε...

Λίτσα καλησπέρα.Ευχαριστώ που μας δίνεις ιδέες για τα νέα βιβλία που κυκλοφορούν. Φαντάζομαι δεν σε πειράζει που σε "αντέγραψα" στο ιστολόγιο της Λέσχης Ανάγνωσης Κω!Καλό απόγευμα!

Ε. Στάμου είπε...

" Εγώ όλα μου τα τραγούδια τα έγραψα για Εκείνον".

"Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα"

"Αιώνες καρτερώντας σε μπορούσα να διανύσω"
.......
Πόσο η τέχνη είναι εξαρτημένη από τη ζωή!
Διαβάζεις τα ποιήματα της Πολυδούρη και είναι σαν να μη διαβάζεις ένα βιβλίο αλλά μια καρδιά, που η έξαρση του έρωτα, του πάθους αλλά και της απόγνωσης φτάνει στη διαπασών.
Αλλά και μήπως τα λόγια της δεν αποκρίνονται και στην ιδέα του πάθους που ο καθένας μας κρύβει μέσα του;

Πόσα και πόσα άλλα γράφτηκαν!

"H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε
με τόσο πάθος".
(Σεφέρης, Τετράδιο Γυμνασμάτων)

"Να φωνάζω από σένα και να με κτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν'αγριεύουν οι άνθρωποι".
(Ελύτης, Μονόγραμμα)

"Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου
Γι' αυτό, για να σε συναντήσω".
(Λειβαδίτης, Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα)

Manolis Lidakis - Gia na se synantisoΝα πορεύεστε πάντα έτσι ΠΑΙΔΑΚΙΑ!

οι μαθητές του Γ3 και Γ4 είπε...

Λίτσα, τι μου θυμίζεις με τους στίχους του Λειβαδίτη...Γ Λυκείου , θεωρητική κατεύθυνση , Κρηνίδες Καβάλας, και τα παιδιά με το που τους απαγγέλλω τους στίχους αρχίζουν να τους διακινούν με τα κινητά -ερωτευμένα γαρ...Και κολλάνε και με το τραγούδι...
Και για να συνεχίσω το ερωτικό γαιτανάκι με Ρίτσο - τι άλλο;

...Αν τα κοιτούσαμε μαζί, θάταν πιο ωραία-
κόκκινα φύλλα, πράσινοι λόφοι,μια καγκελόπορτα, η βροχή.
Αλλά όταν είμαστε μαζί δε βλέπουμε τίποτα...


Τι όμορφη που είσαι. Η ομορφιά σου με τρομάζει.
Και σε πεινάω. Και σε διψάω. Και σου δέομαι: κρύψου....


(Γυμνό Σώμα)

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Τέτοια κείμενα δεν τα προσπερνούν, αλλά τι να κάνω;
Τις καλύτερες ευχές μου για Χαρούμενο Πάσχα, φίλη μου!

Ε. Στάμου είπε...

Κατερίνα μου, το Πάσχα πέρασε αλλά οι ευχές για ό,τι καλύτερο έχουν αναδρομική ισχύ.
Ελπίζω να σε πετύχω κάπου, γιατί δεν απαντά κανένα από τα τηλέφωνά σου.