ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΤΖΟΤΖΟΥ
Τσιγάρο μου, γλυκόπιοτο...
Η μόνη μου παρηγοριά,
στα χείλη το τσιγάρο.
Ρουφάω μια, ρουφάω δυο,
τυλίγομαι μες τον καπνό,
τα βάσανα ξεχνάω.
Βαριά ποτά, καρέκλες δυο, η αγάπη μου στο πλάι.
Γλυκιά πενιά, ζεϊμπέκικο, χωρίς καπνό δεν πάει.
Τσιγάρο με κατάντησες, παράνομος να γίνω.
Στην ζούλα ανάβω τον καπνό, στην ζούλα τον επίνω.
Η κάθε μία ρουφηξιά,
το ντέρτι μου το πνίγει.
Ρουφάω μια, ρουφάω δυο,
στο πλάι τον καφέ πικρό,
παρηγοριά στα χείλη.
Βαριά ποτά, καρέκλες δυο, η αγάπη μου στο πλάι.
Γλυκειά πενιά, ζεϊμπέκικο, χωρίς καπνό δεν πάει.
Τσιγάρο με κατάντησες, παράνομος να γίνω.
Στην ζούλα ανάβω τον καπνό, στην ζούλα τον επίνω.
Τσιγάρο μου γλυκόπιοτο,
πακέτο αδειανό μου.
Ρουφάω μια παρανομώ.
Και που να κρύψω τον καπνό,
και που το βάσανό μου.
Το παραπάνω ποίημα δημοσιεύθηκε σήμερα στην Επιθεώρηση Ποιητικής Τέχνης ΠΟΙΕΙΝ
Καλό μήνα ΧΩΡΙΣ ΤΣΙΓΑΡΟ!
