το ιστολόγιο της Στάμου Ευαγγελίας, φιλολόγου, επιμορφώτριας ΤΠΕ
Photo Album: Άγγελου Καλογερίδη

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928)

Ο Κώστας Καρυωτάκης υπήρξε ο πιο αντιπροσωπευτικός ποιητής της πρώτης δεκαετίας του μεσοπολέμου που επηρέασε όχι μόνο τους σύγχρονούς του ποιητές αλλά και τους μεταγενέστερους.
"Ήταν ποιητής με πλούσιο ταλέντο και σπάνια εκφραστική δύναμη. Εξέφρασε όσο κανένας άλλος από τη γενιά του το αίσθημα του ανικανοποίητου και της παρακμής, που χαρακτήριζε την εποχή του. Ενώ όμως οι άλλοι έμειναν στο κλίμα της ανίας, της διάλυσης και της απιστίας, γεμάτο από αισθηματισμό και φιλαρέσκεια, ο Καρυωτάκης έδωσε μια μεστή αίσθηση της πραγματικότητας, που θα τον οδηγήσει σε τραγικό αδιέξοδο. Η στάση του είναι αντιηρωική και εκφράζεται ως διαμαρτυρία που φτάνει στο σαρκασμό"
.
(Από άρθρο του Γ.Π. Σαββίδη "Ο Καρυωτάκης ανάμεσά μας ή τι απέγινε εκείνο το μακρύ ποδάρι;" στο Κ.Γ. Καρυωτάκης: Ποιήματα και πεζά, Ερμής, Αθήνα 1972).

Πηγή: Ψηφιοθήκη του Α.Π.Θ.
Μέρος πρώτο: Ο συγγραφέας και το έργο του.
Μέρος δεύτερο: Τα κείμενα. Ι. "Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες", ΙΙ. "Κάθαρσις".

Σε κάποιο κείμενο είδα πάλι επαναλαμβανόμενο τον όρο «καρυωτακισμός».
«Καρυωτακισμός» σήμερα το 1988 δεν σημαίνει τίποτα. Και τότε γύρω στα 1930 ήταν μια άτυχη λέξη προερχόμενη από την παρεξήγηση ότι ο Καρυωτάκης ήταν τάχα μισάνθρωπος, πεισιθανάτιος κλπ. Ο Καρυωτάκης δεν ήταν τίποτε από όλα αυτά. Ήταν απλώς ε π α ν α σ τ α τ η μ έ ν ο ς ενάντια στην Ελλάδα του 1928 με τους λασπωμένους δρόμους το χειμώνα, τη σκόνη το καλοκαίρι, με το χαμηλό επίπεδο ζωής, τη δυστυχία των δημοσίων υπαλλήλων που τους έκανε οκνηρούς και αδιάφορους, ριζωμένους στις καρέκλες τους με τους ατέλειωτους καφέδες.
Ε π α ν α σ τ α τ η μ έ ν ο ς για τη δική του καταδίωξη, επειδή αυτός ήταν υπάλληλος υπεύθυνος, γλωσσομαθής, έξω από την εποχή του.
Και ήταν ακόμα παρεξηγημένος από όλους τους συγχρόνους του. Ο Καρυωτάκης δεν ήταν minor ποιητής, ήταν μεγάλος ποιητής όπως τον βλέπει τώρα η νέα γενιά κι όπως άλλαξαν γνώμη περί το τέλος της ζωής τους και τον είδαν μεγάλο οι άλλοτε αρνητές του Εμπειρίκος και Εγγονόπουλος. Ο πρώτος μάλιστα σε τελευταίο ποίημά του έτσι τον αποκαλεί, «μεγάλο»: «Είναι μεγάλος ποιητής ο Κώστας Καρυωτάκης». Όσο για το Σεφέρη, δύσκολα κρυβόταν η εκτίμησή του.


Η τελευταία συλλογή του επιγράφεται "Ελεγεία και Σάτιρες". Σ` αυτήν εντείνεται η θλίψη του και σαν ύστατη πληρότητα ζωής θεωρεί την επιθυμία του θανάτου. Σπάνια η αισιοδοξία εγγίζει τον ποιητή, καθώς είναι φανερό ότι έχει χάσει προ πολλού την αίσθηση της χαράς. Έτσι καλπάζει προς το ιδανικό γι αυτόν άπειρο. Αλλά και η σάτιρά του είναι πικρή, γεμάτη σαρκασμό και αυτοσαρκασμό που εντυπωσιάζει. Πόση πίκρα κρύβουν οι στίχοι της "Υστεροφημίας":

"...Μόνο μπορεί να μείνουνε κατόπι μας οι στίχοι
δέκα μονάχα στίχοι μας να μείνουνε, καθώς
τα περιστέρια που σκορπούν οι ναυαγοί στην τύχη,
κι όταν φέρουν το μήνυμα δεν είναι πια καιρός".
Περιγραφή περιεχομένου
Ο ποιητής ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ «φιλοξενείται» στη σειρά εκπομπών «ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ» του ΤΑΣΟΥ ΨΑΡΡΑ. Γεννιέται στην ΤΡΙΠΟΛΗ αλλά εξαιτίας των μεταθέσεων του πατέρα του έζησε σε πολλές επαρχικές πόλεις. Το 1919 συνεργάζεται με τον ΑΓΗ ΛΕΒΕΝΤΗ και εκδίδουν το εβδομαδιαίο σατιρικό περιοδικό «Η ΓΑΜΠΑ» το οποίο κρίνεται άσεμνο και διακόπτεται η κυκλοφορία του. Βραβεύεται στον Φιλαδέλφειο διαγωνισμό. Εκδίδει τρεις μόνο ποιητικές συλλογές «ΕΛΕΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΕΣ», «ΝΗΠΕΝΘΗ» και «Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ». Συνδέεται με την ομότεχνή του ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ αλλά αρνείται να την παντρευτεί. Το έργο του ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ είναι επηρρεασμένο από τα γεγονότα και τις αλλαγές που συντελούνταν σε προσωπικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Η έντονη διάθεση για αμφισβήτηση, κοινωνική κριτική και σάτιρα που συχνά εξελίσσεται σε σαρκασμό είναι διάχυτα στο έργο του. Παραμερίζει το κίνημα του δημοτικισμού και επιλέγει να γράψει στην «ομιλουμένη». Η αμφισβήτηση της ποιητικής του ιδιότητας από τον ΒΑΣΙΛΗ ΡΩΤΑ και άλλους διανοούμενους της δεακετίας του ’20 συνεχίστηκε και κορυφώθηκε με τον Κ. Θ. ΔΗΜΑΡΑ. Μισό αιώνα μετά την αυτοκτονία του αναγνωρίζεται η διαχρονικότητα της ποίησης του ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ και ο ίδιος συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σπουδαιότερους έλληνες ποιητές. Συγγραφείς και μελετητές μιλούν για τη ζωή και το έργο του ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ, διαβάζονται απόσπάσματα από τις ποιητικές του συλλογές και προβάλλεται πλούσιο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό.

ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ - ΣΑΒΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΤΟΥ / ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ - 13 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Βράδυ



Τα παιδάκια που παίζουν στ` ανοιξιάτικο δείλι
- μια ιαχή μακρυσμένη -,
τ` αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη
ψιθυρίζει και μένει,

τ` ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,
η αδειανή κάμαρά μου,
ένα τρένο που θα` ρχεται από μια άγνωστη χώρα,
τα χαμένα όνειρά μου,

οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που πέφτει
ολοένα στην πόλη,
στων ανθρώπων την όψη, στ` ουρανού τον καθρέφτη,
στη ζωή μου τώρα όλη…

(Από τη συλλογή "Ελεγεία και Σάτιρες")

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Οι ΜODE PLAGAL στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων


Η Επιτροπή Λόγου και Τέχνης και η Μουσική Συντροφιά του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων παρουσίασαν χθες βράδυ στη γεμάτη κόσμο Αίθουσα Λόγου & Τέχνης, στην Πανεπιστημιούπολη, τους MODE PLAGAL «Μουσική διαδρομή: Παράδοση και Jazz». Η συναυλία τους ήταν καταπληκτική και θα μείνει αξέχαστη, πιστεύω, σε όσους φοιτητές και Γιαννιώτες την παρακολούθησαν.

"Οι Mode Plagal (σημαίνει Πλάγιος Τρόπος) είναι ένα συγκρότημα που χρησιμοποιώντας την τεχνοτροπία της jazz, δημιούργησαν ένα ξεχωριστό μουσικό ιδίωμα, με αναφορές κατά κύριο λόγο στην ελληνική παραδοσιακή μουσική αλλά και σε βυζαντινούς ήχους, βαλκανικούς, αφρικάνικους, funky, groovy, rock, blues ρυθμούς και σε πολλά άλλα στοιχεία που υπάρχουν στην μουσική τους ως επιρροές. Ακροβατώντας με μαεστρία ανάμεσα σε όλα αυτά τα στοιχεία και συνδυάζοντάς τα με τον αυθορμητισμό και το κέφι τους -βασικό στοιχείο του ύφους της δουλειάς τους- έχουν καταφέρει να παράγουν ένα δικό τους μουσικό ιδίωμα.
Από το 1990 που πρωτοεμφανίστηκαν ως σχήμα μέχρι σήμερα, οι Mode Plagal έχουν διαγράψει μια σταθερή ανοδική πορεία, λειτουργώντας συλλογικά ως γκρουπ με αυτόνομη μουσική φύση και θέση, δικαιώνοντας τον χαρακτηρισμό".

Mode Plagal - Funk...

Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα τους: http://www.modeplagal.gr/

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ "Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα"


Η ταινία "Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα" αποτελεί την πρώτη κινηματογραφική παρουσίαση του βραβευμένου με το Νόμπελ Λογοτεχνίας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη.
Προβλήθηκε από την ΕΡΤ και τη Σουηδική τηλεόραση, την ημέρα της απονομής στη Στοκχόλμη του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979.
Για πρώτη φορά ο Ελύτης μίλησε στην τηλεόραση για τη ζωή και το έργο του και αποκάλυψε πως προήλθε το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ελύτης (το όνομά του ήταν Αλεπουδέλης).
  • Ελ-, "οι λέξεις που άρχιζαν από ελ (Ελλάδα, ελπίδα, Ελένη, ελευθερία), πάντοτε μου ασκούσαν μια μαγεία..."
  • -υ-, "για μένα το γράμμα υ είναι το πιο ελληνικό γράμμα..."
  • -της, "χρειαζόμουν μια κατάληξη που να είναι και λίγο αρχαιοπρεπής..."
Ο ποιητής εξηγεί την οικειότητα του με τη θάλασσα,

"η καταγωγή μου είναι από τη Λέσβο, γεννήθηκα στην Κρήτη και προπαντός πέρασα τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων στις Σπέτσες, έχω την εντύπωση πως σ` όλη μου τη ζωή όταν άνοιγα ένα παράθυρο έβλεπα τη θάλασσα...η μοναδικότητα της φυσιογνωμίας της Ελλάδας είναι θαλασσινή, είναι το σύμπλεγμα στεριάς και θάλασσας...",

μιλά:
  • για τα παιδικά του χρόνια, τη φοιτητική του ζωή, το ελληνικό τοπίο, τις επιρροές που δέχθηκε από τον υπερρεαλισμό,
  • για τη διαφάνεια μέσα στη ποίηση του "που είναι άμεσος συνέπεια του φωτός όπως παρουσιάζεται στην Ελλάδα και του μυστηρίου της ζωής που δεν είναι απλώς μία σκηνοθεσία, όπως μας παρουσιάζεται πολλές φορές στη δυτική αντίληψη, αλλά είναι αυτό που μένει μυστήριο και μέσα στο απόλυτο φως".
Ιδιαίτερες αναφορές κάνει ο Ελύτης στους ποιητές της γενιάς του ’30 και ειδικότερα στη βοήθεια που δέχθηκε από τον Εμπειρίκο ("αντιπροσώπευε την τρέλα") και τον Σεφέρη ("αντιπροσώπευε τη σωφροσύνη").

Δίνει μια πλήρη ερμηνεία του όρου της ελληνικότητας λέγοντας ότι για `κείνον είναι "ένας τρόπος να βλέπεις τα πράγματα". Εκφράζει τις ανησυχίες του για τον κίνδυνο που διατρέχει η ελληνική παράδοση στις μέρες μας. Ακόμα μιλά για τη λυρική ποίηση, τον Αρχίλοχο, τον Αλκαίο και περισσότερο για τη Σαπφώ που την χαρακτηρίζει φαινόμενο.

Αναλύει τις σύγχρονες ελληνικές ποιητικές παραδόσεις, μιλά για τη συμβολή του Σολωμού και του Κάλβου στην ανάπτυξη της ποίησης, εξηγεί τους λόγους που κέντρισαν το ενδιαφέρον του για να ασχοληθεί με το έργο του Παπαδιαμάντη και την επιδίωξη του "να συνδυάσει την φυσιοκρατική παράδοση που είχε από τους Αιολείς με την έννοια της αγιότητας που έχει η Ορθοδοξία".

Τέλος, αφηγείται πώς εμπνεύστηκε και συνέθεσε το κορυφαίο έργο του "Άξιον Εστί" και μιλά για τη συνεργασία του με τον Μίκη Θεοδωράκη και τη μελοποίηση του ποιητικού έργου.

"Η ταινία γυρίστηκε στο σπίτι του ποιητή στην Αθήνα και σε χώρους που έζησε και κρατά ζωντανούς στη μνήμη του. Υπάρχουν ακόμα κινηματογραφικές αναφορές στο χώρο του Αιγαίου που τόσο καθοριστικό ρόλο έπαιξε στη διαμόρφωση της ποιητικής του Ελύτη. Στην ταινία μιλούν επίσης, ο Κίμων Φραίερ μεταφραστής του ποιητικού του έργου και ο κριτικός Ευγένιος Αρανίτσης".

Παραγωγός: ΣΓΟΥΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Σκηνοθέτης: Καριπίδης Γιώργος

Πηγές: Αρχείο Κρήτης, ΕΡΤ Ψηφιακό αρχείο, ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ.

Οδυσσέας Ελύτης (2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996)
13 χρόνια από το θάνατό του


Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Νίκος Χουλιαράς. Ο Ηπειρώτης Λογοτέχνης, Εικαστικός Καλλιτέχνης, Μουσικοσυνθέτης, Τραγουδιστής

Παρακολουθώ τα καταπληκτικά βίντεο που ανεβαίνουν στο youtube, εδώ και λίγες μέρες, από τον Ναπολέοντα Ροντογιάννη με τραγούδια του ηπειρώτη λογοτέχνη, εικαστικού καλλιτέχνη, μουσικοσυνθέτη και τραγουδιστή
Νίκου Χουλιαρά
.

Να πω λοιπόν, με την ευκαιρία, ότι ο Νίκος Χουλιαράς γεννήθηκε το 1940 στα Γιάννενα. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ζωγράφους.
Από το 1965 γράφει μουσική και υπήρξε πρωτοπόρος του Νέου Κύματος. Φιλοτέχνησε ακόμη εξώφυλλα βιβλίων και δίσκων. Ήταν επίσης ο πρώτος που έκανε διασκευές δημοτικών τραγουδιών και παρουσίασε τα ηπειρώτικα στο κοινό της Αθήνας.
Εξέδωσε 15 λιγοτεχνικά βιβλία και πέντε βιβλία για τη ζωγραφική του.
Το 1979 τιμήθηκε με το Α΄ βραβείο στη Διεθνή Έκθεση της Λειψίας για το καλύτερα σχεδιασμένο βιβλίο στον κόσμο. Το 1983 με το Γ΄ βραβείο στην ίδια Έκθεση.
Το 2007 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου του.

Τα βιογραφικά του στοιχεία προέρχονται από την ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ για την εκδήλωση που θα γίνει προς τιμήν του στις 20 Νοεμβρίου 2009 στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής. Είναι αναρτημένη στο site "ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ" όπου, εκτός των άλλων, θα βρείτε και έναν φάκελο με 33 τραγούδια του ανεβασμένα στο YouTube. Διάλεξα μερικά που μ` αρέσουν πολύ.







"Και μέσα σ’ αυτό το κύμα κακοκαιρίας των ψυχών, που θα `λεγε κι αν υπήρχε ειδικός μετεωρολόγος, όλο και λιγότεροι άνθρωποι ουσιαστικοί έχουν θέση".

(από συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΒΗΜΑgazino, στις 24 Σεπτεμβρίου 2006).

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

11 Νοέμβρη 1990. Η τελευταία έξοδος του Γιάννη Ρίτσου απ` την αγαπημένη πολιτεία

11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ
(από το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ)

η εικόνα προέρχεται από εδώ
η νέα σύνθεση είναι δική μου με τη βοήθεια του Photoshop

Στις 11 Νοέμβρη 1990 ο Γιάννης Ρίτσος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών. Η γενέθλια γη της Μονεμβασιάς τον έκλεισε σιγά σιγά στα σπλάχνα της "πολύκλαυστο ως έφηβο", γράφει η Αγγελική Κώττη στη εφημερίδα Ριζοσπάστης της Πέμπτης 15 Νοέμβρη 1990.

Τοπίο σκληρό σαν τη σιωπή. Γεμάτο πόνο. Έσφιγγε στον κόρφο του τον ποιητή. Απέραντος πόνος, απέραντη σιωπή. "Κι ο θάνατος απόκληρος μέσα σ` αυτή την τεράστια φωταψία" της αγάπης του κόσμου.

"Ω καληνύχτα αγαπημένε κόσμε, αγαπημένε καληνύχτα".

Η τελευταία έξοδος απ` την αγαπημένη πολιτεία. Θα περάσει για τελευταία φορά κάτω

"απ` το μπαλκόνι όπου πρωτοκοίταξε τη θάλασσα
ανάμεσα σε δύο ήλιους πρωινούς"

θα περάσει κάτω απ` το

"πέτρινο καράβι του"


που τον ταξίδευσε στο χώρο και το χρόνο. Κάτω από κει που πρωτοανακάλυψε

"αυτό που λένε αθάνατο νερό για θνητούς και αθανάτους".

Την ποίηση.
Κάτω απ` το πατρικό του σπίτι.
Ο ουρανός κλαίει με λυγμούς. Οι άνθρωποι κλαίνε με λυγμούς. Έφυγε πολύκλαυστος ως έφηβος.

"Η σιωπή του τώρα είναι η φωνή του".

Αν του λέγαμε

"Για σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της κι εσύ να λείπεις";

εκείνος θα χαμογελούσε και θ` απαντούσε πως ναι, να

"να τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα".

Πηγή:
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης - Ψηφιοθήκη


Η ανάρτηση της ΕΙΡΗΝΗΣ περιλαμβάνει ένα
πολύ ωραίο αφιέρωμα που παρουσίασε το κανάλι της Βουλής των Ελλήνων ...


ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ

Powered by eSnips.com

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Νίκος Καζαντζάκης, ένας ταξιδευτής σε τόπους και ιδέες


"Με θαρρούν λόγιο, διανοούμενο, γραφιά και δεν είμαι τίποτα απ'αυτά. Τα δάχτυλα μου, όταν γράφω, δεν μελανώνονται, αιματώνουνται. Θαρρώ δεν είμαι παρά τούτο: μια απροσκύνητη ψυχή."

Mε τα παραπάνω λόγια o Νίκος Καζαντζάκης περιέγραψε το 1950 τον εαυτό του.


Το Ιστορικό Μουσείο Κρήτης σχεδιάζει και υλοποιεί (από το 1996) εκπαιδευτικά προγράμματα για τους μαθητές νηπιαγωγείου, δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου, με τα οποία αξιοποιούνται εκπαιδευτικά οι Συλλογές του Μουσείου. Τα προγράμματα υλοποιούνται από την κυρία Φανή Καμπάνη, αρχαιολόγο - μουσειοπαιδαγωγό και προσφέρονται εντελώς δωρεάν στους μαθητές.

Για την σχολική περίοδο 2009-2010 η Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών, στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης , θα προσφέρει, μεταξύ άλλων, και το πρόγραμμα:

"Νίκος Καζαντζάκης, ένας ταξιδευτής
σε τόπους και ιδέες"


Το πρόγραμμα απευθύνεται σε όλες τις τάξεις Γυμνασίου και Λυκείου και στις Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεις του Δημοτικού.

Σκοπός του προγράμματος, τόσο μέσα από την ξενάγηση στις Συλλογές του Μουσείου, όσο και μέσα από εκπαιδευτικές δραστηριότητες, είναι να γνωρίσουν οι μαθητές βιωματικά την πολυδιάστατη προσωπικότητα του συγγραφέα, διανοούμενου, κοσμοπολίτη, ταξιδευτή Νίκου Καζαντζάκη.

Το πρόγραμμα προσφέρεται σε μία online εκδοχή η οποία βρίσκεται στην κεντρική σελίδα του Ι.Μ.Κ. στο διαδίκτυο.

Από το εκπαιδευτικό υλικό του προγράμματος:
  • ακούμε ένα απόσπασμα από ομιλία της συγγραφέως Έλλης Αλεξίου για τον Νίκο Καζαντζάκη που εκφωνήθηκε το 1983. Αναφέρεται σε φράσεις που συναντάμε στα μαθητικά τετράδια του συγγραφέα, που φανερώνουν τη φιλοδοξία του να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό τόσο στο έργο του όσο και σε προσωπικό επίπεδο.

«Ή Καίσαρ ή τίποτε»

«Αιέν αριστεύειν»


«Όνειρα αετού και φτερά πεταλούδας»

  • βλέπουμε ένα βίντεο με τίτλο:

ένας ταξιδευτής σε τόπους και ιδέες




Δε φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λεύτερος

(επιτύμβια επιγραφή στην Τάπια Μαρτινέγκο, Ηράκλειο Κρήτης)

ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ
Επιμορφωτικό ντοκιμαντέρ από το οπτικοακουστικό αρχείο της ΕΡΤ.