το ιστολόγιο της Στάμου Ευαγγελίας, φιλολόγου, επιμορφώτριας ΤΠΕ
Photo Album: Άγγελου Καλογερίδη

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Μάρκος Μέσκος, "Μήγαρις έχω στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;"

Ο ποιητής Μάρκος Μέσκος διαβάζει κείμενό του με το οποίο αναφέρεται στην τρέχουσα κατάσταση και τις αγωνίες της. Το κείμενο ηχογραφήθηκε από την εκπομπή του Τρίτου Προγράμματος "Απόστροφος", που επιμελείται και παρουσιάζει ο δημοσιογράφος Ζαχαρίας Σώκος.

"Μήγαρις έχω στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;"
(ακούστε)
Iσχυρίζεται ο λαμπρός Διονύσιος Σολωμός κι από τότε η παρακαταθήκη του, "σαν της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι", εκείνο μας προσεγγίζει φως και παρουσία και πράξη μαζί. Κάπου εδώ, σαν κάποιο είδος προσωπικής αυτογνωσίας και πιθανόν συνολικής αυτοκριτικής, να πούμε δυο λόγια:
Σχεδόν τα πάντα στον κόσμο και στη χώρα μας ορατά. Δύσκολο να μπούνε στη σειρά δεν είναι. Να ταξινομηθούν με το πνεύμα της καθημερινής συνείδησης και στον απόηχό τους. Κοινή διαπίστωση και κατά εξακολούθηση, η μετατόπιση των αξιών. Η παράνοια σχεδόν ολάκερου του πολιτικού φάσματος των νεοελλήνων, των κυβερνώντων κυρίως. Λιγότερο υπεύθυνη, αλλά υπεύθυνη και η άλλη πλευρά, των ευκολόπιστων και πάντα προδομένων, δηλαδή των επαγγελματιών πατριωτών, των ρουσφετολόγων, των κομματόσκυλων και πλείστων όσων σωτήρων. Μακριά δεν είναι κι ο Βαρνακιώτης του Ανδρέα Κάλβου. Ας με συγχωρήσουν ωστόσο οι μόνοι δικαιωμένοι, δηλαδή οι νεκροί και οι μύριοι ανώνυμοι αγωνιστές.
Ο ζόφος γενικός. Κάθε είδος επιφύλαξης δικαιολογείται. Γύρω-γύρω οι επιλήσμονες, οι ανιστόρητοι υστερόφημοι και άπληστοι φαγάδες. Πώς να σωπάσεις; Ανάλογα με την περίσταση οι πάμπολλοι συνοδοιπόροι του καπιταλιστικού κυβερνοχώρου απειλούν και φοβερίζουν την κάθε οντότητα. Φυσική λοιπόν απόληξη και των εξεγερμένων το μετερίζι. Με τον τρόπο και τη δυνατότητα του σπαθιού του ο καθείς. 
"Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά", υπενθυμίζει ο Ρήγας ο Βελεστινλής. Κοντά του και ο Διονύσιος Σολωμός και ειδικότερα στο πρόταγμά του, Ελευθερία και Γλώσσα. Προϋπόθεση της ζωής η Ελευθερία. Αξιοποίηση των ονείρων της ζωής η Γλώσσα. Η ελευθερία, όχι σαν επιπόλαιο πρωινό της Κυριακής, αλλά σαν κατασταλαγμένο διέξοδο του απογεύματός της. Και η γλώσσα ωσάν αποκαλυπτόμενη, ανακαλυπτόμενη, κατακτημένη ποίηση. Χοϊκό άστρο της πολιτείας. 
Ανάγκη λοιπόν το σπάσιμο των εκάστοτε δεσμών της αιχμαλωσίας και της καταπίεσης κάθε ανθρώπινης κοινότητας. Σύμβολο, σήμα και σήμερα, στην κρίση των κατεξοχήν πολιτιστικών αξιών, η εξακρίβωση της ελευθερίας διά της ελευθερίας. Η ολοκλήρωση του νοήματος της ελευθερίας μέσα στη γλώσσα και στο ποίημά της που κυριολεκτώντας γράφει την ποίηση.

"Μήγαρις έχω στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;"

Ας εντρυφήσουμε όλοι σαστισμένοι, οι αμήχανοι και άπραγοι σήμερα, στο λόγο του λαμπρού Διονυσίου Σολωμού. Φυσικά, δεν είναι η μόνη προσέγγισή του.

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Μνήμη Αργύρη Χιόνη

άπό το βιβλίο Εσωτικά τοπία και από την ενότητα  
Ιστορίες μιας εποχής που πέρασε χωρίς ποτέ να έχει έρθει
Αυτή η ανάρτηση γίνεται με αρκετή καθυστέρηση στη μνήμη του ποιητή Αργύρη Χιόνη, που πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 68 ετών το απόγευμα των Χριστουγέννων του 2011 στο Θροφαρί Κορινθίας, όπου ζούσε τα τελευταία 20 χρόνια απομονωμένος "καλλιεργώντας τη γη και την ποίηση".

Πώς να σε περιγράψω τώρα πια;
Για τον Αργύρη Χιόνη
Βασίλης Μανουσάκης

Προσβολή στην καρδιά αποτελεί να παραγκωνίζεις τον Έρωτα και να περιγράφεις τον Θάνατο. Ισως γι' αυτό ο γιατρός να είπε αυτή για αιτία του δικού σου θανάτου.

Την κατάφερες τελικά τη Θανή, μα το αγκάλιασμά της ήταν τραχύ και άνοστο.

Ας είν' ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, είπαν. Μάλλον ήξεραν ότι απ' τα σπλάχνα σου θα βγει της ποίησης ανθός.

Ο Άγιος Βασίλης των παιδιών έφτιαξε για σένα φέτος δώρο ζηλευτό: την αιωνιότητα.

Τι ειρωνεία που τέλος στη σιωπή της ζωής σου, έδωσε το κλάμα όλων μας.

Ανήμερα Χριστούγεννα ο Θάνατος έπαιζε στο Χιόνη, θα πουν οι χωρατατζήδες.

Υπογειωθείτε! φώναζες στους ποιητές και, όπως πάντα, έδειξες πρώτος τον δρόμο.

Ο άδειος καναπές που κοσμεί το τελευταίο σου βιβλίο θα 'ναι τώρα ο τόπος που θα κάθονται μόνιμα τα ποιήματά σου.
Δεν πένθησα όταν μου ανήγγειλαν τον θάνατό σου. Γέμισα απλώς ένα μεγάλο βάζο με τα πιο όμορφα λουλούδια της ποίησής σου, ακριβώς όπως πρόσταξες.

Στο υπόγειο του σπιτιού σου θα 'ρθουν τώρα να βρουν όλα σου τα πράγματα. Ελπίζω σ' ένα τετράδιο παλιό και τούτα δω τα λόγια.

Αναδημοσίευση από το poema.

Ο Αργύρης Χιόνης είχε επισκεφθεί το Ποιητικό Εργαστήρι του Ιδρύματος "Τάκης Σινόπουλος" δυὸ φορές: η πρώτη ήταν τον Απρίλιο του 2008 και η  δεύτερη το Μάιο του 2009. Στο περιοδικό, ΤΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΤΟΥ ΕΛΠΗΝΟΡΑ, τ. 3, Χειμώνας 2011-2012, δημοσιεύτηκε άρθρο της Τασούλας Καραγεωργίου με τον τίτλο  Μνήμη Αργύρη Χιόνη



Στο ιστολόγιο Ιδιωτική Οδός βρήκα ανέκδοτους  στίχους του Αργύρη Χιόνη μελοποιημένους από τη συνθέτρια Σοφία Καμαγιάννη.
"Γέρασες, φίλε, και βουβάθηκαν τα μάτια σου, δεν τραγουδάνε πια, όπως πρώτα, δεν μιλούν, δεν ψιθυρίζουν καν. Δυο σκοτεινά παράθυρα τα μάτια σου, χτισμένα, και πια δεν φτάνει ως εμένα η μέσα μουσική σου. Υπάρχει, αλήθεια, ακόμα αυτή η μέσα μουσική ή μήπως είσαι ως εκεί χτισμένος, ως τα μύχια της ψυχής σου, πλήρης σιωπής και συμπαγής σαν πέτρινο άγαλμα;'' 

Χιόνης, Αργύρης, 1943-2011

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Δημιουργία ψηφιακών περιοδικών με την εφαρμογή PersonSpot

Δύο έλληνες στις ΗΠΑ, ο Γιάννης Βελισσαράκος και ο Άγγελος Κωστόπουλος, δημιούργησαν μια νέα εφαρμογή για τη δημιουργία ψηφιακών περιοδικών, το PersonSpot. Με το PersonSpot μπορείς να δημιουργήσεις γρήγορα και εύκολα ("one click publishing" ισχυρίζονται οι δημιουργοί του) ένα δικό σου περιοδικό με περιεχόμενο που έχεις ο ίδιος επιλέξει από το διαδίκτυο ή και να δημιουργήσεις εσύ ο ίδιος περιεχόμενο. Σου δίνεται επίσης η δυνατότητα να μοιραστείς το περιοδικό σου με τους φίλους σου σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook ή το Twitter.
Πηγή 

PersonSpot-Λίτσα`ς Spot


Δοκίμασα την εφαρμογή δημιουργώντας το δικό μου PersonSpot με ένα περιοδικό για το Έτος Καβάφη, όπου συγκεντρώνω περιεχόμενο που δημοσιεύεται στο διαδίκτυο για τον Καβάφη.

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Η παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής του Μιχάλη Γκανά "Άψινθος", στα Γιάννενα

Η ανάρτηση αφιερώνεται στην αγαπημένη μου συνάδελφο Μαρία και στον καλό μου φίλο Διονύση, που περιμένουν τις εντυπώσεις μου από την παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής του Μιχάλη Γκανά "Άψινθος" στα Γιάννενα.

πηγή εικόνας
Τα Γιάννενα τίμησαν τον ποιητή Μιχάλη Γκανά σε μια ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα κατά την παρουσίαση της τελευταίας ποιητικής συλλογής του με τον τίτλο "Άψινθος", την Τετάρτη 9/1/2013, αποδεικνύοντας έτσι τη μεγάλη αναγνωστική απήχηση του Ηπειρώτη ποιητή στο κοινό των Ιωαννίνων. Ο Μιχάλης Γκανάς, ποιητής της λεγόμενης γενιάς του `70,  αποτελεί μια από τις πιο ισχυρές φωνές όχι μονάχα της γενιάς του αλλά και της νεότερης ελληνικής ποίησης. 

Θα προσπαθήσω να συνοψίσω τα βασικά σημεία της ομιλίας του ποιητή και κριτικού της λογοτεχνίας Θανάση Μαρκόπουλου, ο οποίος παρουσίασε τον Μιχάλη Γκανά και τη νέα ποιητική σύνθεσή του.

Ο Μιχάλης Γκανάς, με την  πρόσφατη ποιητική συλλογή η οποία τιτλοφορείται  Άψινθος, μας έδωσε μια ενδιαφέρουσα ποιητική σύνθεση και ορισμένα από τα καλύτερα ποιήματα που έγραψε μέχρι τώρα. Η συλλογή διακρίνεται τόσο για τη θεματική της στροφή (ο ποιητής περνάει σε ένα μείζoν ζήτημα του καιρού μας) όσο και για τις συνθετικές της προθέσεις (ανάπτυξη ενός θέματος με άτιτλα ποιήματα). 
Άψινθος λέγεται συνήθως το φυτό η αψιθιά, από το οποίο βγαίνει το αψέντι, το ποτό των καταραμένων Γάλλων ποιητών του 19ου αιώνα. Από την άποψη αυτή, θα μπορούσε να εικάσει κανείς ότι ο τίτλος υποδηλώνει την έκσταση που προκαλείται από την ανάγνωση των ποιημάτων της συλλογής.  Άψινθος εν προκειμένω, είναι το αστέρι της Αποκάλυψης, που πέφτοντας στη γη δηλητηριάζει τα νερά και πεθαίνουν οι άνθρωποι.
και το όνομα του αστέρος λέγεται ο Άψινθος. και εγένετο το τρίτον των υδάτων εις άψινθον, και πολλοί των ανθρώπων απέθανον εκ των υδάτων, ότι  επικράνθησαν.
Αποκάλυψις Ιωάννου 8.10-11
Ο τίτλος υποβάλλει το θέμα της συλλογής, που δεν είναι άλλο από την οικολογική κρίση, η οποία οφείλεται στο καταναλωτικό μοντέλο που υιοθετήθηκε μεταπολεμικά από τις λεγόμενες κοινωνίες της αφθονίας και συνιστά έκφραση της ύβρης που διαπράττει ο άνθρωπος απέναντι στη φύση, προκαλώντας ο ίδιος τη μοίρα του. Η καταστροφή που απειλεί τον πλανήτη είναι ένα ζήτημα που ευλόγως κινητοποιεί τους ευαίσθητους ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, καλλιτέχνες και μη.
Η έκδοση μοιράζεται σε δύο μέρη, τα οποία συνίστανται από τρεις και μία ενότητες αντίστοιχα.  Οι τρεις πρώτες ενότητες αναφέρονται στην απειλούμενη φύση και τις ευθύνες του ανθρώπου. Ιδού ένα παράδειγμα που αφορά την καταστροφή του περιβάλλοντος και τον αντίκτυπό του στον ψυχισμό του ποιητή.
Προσφάτως τεχνητή βροχή
εσχάτως όξινη βροχή
προσεχώς κά-τά-κλύ-σμός.
Κατά ζεύγη τα ζώα
κατά μόνας τα φυτά
κατά κρημνού οι άνθρωποι - αγεληδόν.
Κατά μάνα κατά κύρη.

Τρέχουν τα δάκρυα βροχή.
Βροχή μου.
Βροχούλα μουσκεμένη.
Έκφραση ποικιλόμορφη, αλλεπάλληλες επαναφορές, αιχμηρή κριτική, τρυφερός λυρισμός.

Ένα άλλο παράδειγμα αναφέρεται ευθέως στους ενόχους της κρίσης και αποκαλύπτει την αναισθησία τους μέσα από τον περιπαικτικό χειρισμό του "δεν", τις επαναλήψεις και τις συγκοπές του.
Αυτοί παιδί μου δεν
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δέν-
τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους
δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι πληγωμένο
γυναίκα άσχημη και στερημένη.
Κι ένα τελευταίο παράδειγμα που αποδίδει εύστοχα τη μετάβαση από την ελευθερία της φυσικής ζωής στη σκλαβιά της βιομηχανικής. Έξοχος συνδυασμός αρχέτυπων και σύγχρονων εικόνων. Αιφνίδιο πέρασμα των αλόγων από τη φύση στην ιπποδύναμη του αυτοκινήτου. Ρυθμός επιταχυνόμενος, αντίστοιχος της κίνησης των αλόγων. 
Χαμηλή πτήση με ελικόπτερο πάνω από τη Δρακόλιμνη της Τύμφης. Καταπράσινο οροπέδιο ανάμεσα σε χιονισμένα βουνά. Στην όχθη της λίμνης ένα άλογο πυρρό ξεδιψάει.  Αλαφιάζεται. Τρέχει. Τρέχουν μαζί του και τ` άλλα λευκά φαιά πυρρά σίβα μαύρα εκατόν πενήντα άλογα κάτω από ένα καπό στον δρόμο Ιωαννίνων-Κοζάνης.
Όλες οι ενότητες εισάγονται με μότο, εκτεταμένα τα περισσότερα, κάτι που ο ποιητής δε συνήθιζε άλλοτε. Και στις τρεις πρώτες ενότητες τα ποιήματα καταλαμβάνουν τη δεξιά σελίδα, ενώ στην αριστερή παρατίθενται φράσεις ή  μικρές προτάσεις από την Αποκάλυψη του Ιωάννη, οι οποίες προσημαίνουν το επερχόμενο τέλος του κόσμου ή προϊδεάζουν για το θέμα του ποιήματος που ακολουθεί.  Εύστοχη θεωρείται η ιδέα να αντικριστεί ο ποιητικός λόγος με το βιβλικό αλλά και να συναρμοστεί με τα καίρια μότο αγαπημένων δημιουργών, δένοντας έτσι με την παράδοση της γραφής και της ανθρώπινης αγωνίας. Επιπλέον, στη συλλογή αυτή ο Γκανάς, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού,  αποκαλύπτει τις συγγραφικές του αγάπες και διαλέγεται απροκάλυπτα με κείμενα αγαπημένων δημιουργών, που έχουν τη μορφή δηλωμένων παραθεμάτων και υπαινιγμών όπως: Σολωμός (ανάκουστο κιλαϊδισμό και λιποθυμισμένο, στίχος από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους), Σεφέρης (κατάργησαν τα μάτια τους, από τους στίχους του Σεφέρη στο "Επί σκηνής Ε", Τρία κρυφά ποιήματα), Ελύτης (δεν έπιασαν με τα ρουθούνια τους / το άοσμο άνθος του θανάτου, από τους στίχους του Ελύτη Άοσμος κι όμως πιάνεται / Όπως άνθος από τα ρουθούνια / Ο θάνατος, "A pallida morte", Τα Ελεγεία της Οξώπετρας), Καρούζος, Δημουλά, Νάσος Θεοφίλου, Μπράβος κ.ά.

Η τελευταία, εκτός οικολογικού πλαισίου ενότητα, αναφέρεται απλώς σε πρόσωπα αγαπημένα, ζωντανά και πεθαμένα και έρχεται, κατά τα λεγόμενα του ποιητή, να αντισταθμίσει με τη φωτεινότητα της αγάπης τη σκοτεινότητα της κρίσης.

 Η δόμηση της συλλογής, όπως την απέδωσα σχηματικά με έναν εννοιολογικό χάρτη.


Στο τέλος της παρουσίασης απολαύσαμε το  Νίκο Ξυδάκη, που τραγούδησε παλιότερα και νεότερα μελοποιημένα ποιήματα του Μιχάλη Γκανά αλλά και όσα έγραψε τις τελευταίες μέρες, όπως μας είπε, από την  Άψινθο. 

Δανείζομαι το κλείσιμο της ανάρτησης από το προλόγισμα του  Μωυσή Ελισάφ, Πρόεδρου του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ιωαννιτών.

Σ` αυτή την ώρα της μεγάλης κρίσης, μέσα από τον ποιητή βλέπουμε τη χώρα μας,
με μαύρο Fiat νευρικό και πειραγμένο
σφήνες και προσπεράσματα κι εντέλει σφηνωμένο
ανάμεσα στους μπροστινούς τροχούς.

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής του Μιχάλη Γκανά "Άψινθος", στα Γιάννενα


 
Το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών παρουσιάζει τη νέα ποιητική συλλογή του Μιχάλη Γκανά, Άψινθος την Τετάρτη, 9 Ιανουαρίου 2013 και ώρα 8.30 μ.μ. στην αίθουσα "Β. Πυρσινέλλας" (Αγίας Μαρίνας 55).
Ομιλητές: ο Θανάσης Μαρκόπουλος και ο ποιητής.  
Θα προλογίσει ο Μωυσής Ελισάφ, Πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ιωαννιτών. 
Ο ποιητής θα απαγγείλει παλαιότερα και νεότερα ποιήματά του από τη συλλογή Άψινθος
Ο συνθέτης Νίκος Ξυδάκης θα ερμηνεύσει συνθέσεις του πάνω σε ποίηση Μιχάλη Γκανά.


Άψινθο τιτλοφορεί ο ποιητής  Μιχάλης Γκανάς μια μεγάλη ποιητική του σύνθεση με ποιήματα που έχουν αφορμή τον κλονισμό της φύσης αλλά και τη σύγχρονη κρίση, όπως τη "διαβάζει" ένας ποιητής.

"Άψινθος είναι ένα αστέρι που αναφέρεται στην Αποκάλυψη, το οποίο πέφτει από τον ουρανό, δηλητηριάζει τα νερά και πεθαίνουν οι άνθρωποι επειδή "επικράνθησαν" λέει ο Μιχάλης Γκανάς. "Είναι όμως και το φυτό, η αψιθιά, από το οποίο βγαίνει το αψέντι, το ποτό των καταραμένων ποιητών, του Μποντλέρ και των φίλων του. Λένε ότι στα ουκρανικά άψινθος ονομάζεται το Τσερνόμπιλ. Είναι άραγε αλήθεια;".

"Όσα γίνονται με τη φύση μας απασχολούν. Το λιώσιμο των πάγων, το πρόβλημα της πανίδας και της χλωρίδας. Άψινθος είναι το αρωματικό φυτό και από την άλλη είναι η απειλή που έρχεται από μακριά την οποία, όπως θα καταλάβει, ελπίζω, ο αναγνώστης, εμείς την προετοιμάζουμε".

"Είναι κι ένα συμβολικό μήνυμα γι' αυτό που ζούμε τώρα, για την καταστροφή που έρχεται. Αναφέρω ένα χαρακτηριστικό ποίημα: 
Αυτοί παιδί μου δεν
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δέν-
τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους
δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι πληγωμένο
γυναίκα άσχημη και στερημένη
αυτοί παιδί μου δεν
δεν δίνουν τ` Αγγέλου τους νερό
δεν άκουσαν ποτέ
ανάκουστο κιλαϊδισμό και λιποθυμισμένο
δεν έπιασαν με τα ρουθούνια τους
το άοσμο άνθος του θανάτου

δεν είδαν-κατάργησαν τα μάτια τους-
μια πιπεριά να γίνεται λιμπελούλα
αυτοί παιδί μου δεν
δεν ξέρουν δεν αγαπούν
ξέρουνε μόνο ν` απαιτούν
περισσότεραπερισσότεραπερισσότερα περί-
που έτσι γράφεται το μέλλον μας. 
"Αφορά πολλούς", σημειώνει με νόημα ο ποιητής.

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2013 "Ας πιάσουμε τη θέση μας στη μάχη!"


Τούτη είναι η εποχή μας, καλή ή κακή,
ωραία ή άσκημη, πλούσια ή φτωχή, 
δεν τη διαλέξαμε. Τούτη είναι η εποχή μας, 
ο αγέρας που αναπνέμε, η λάσπη που μας δόθηκε,
το ψωμί, η φωτιά, το πνέμα!
Ας δεχτούμε παλικαρίσια την ανάγκη.
Πολεμικός μάς έλαχε ο κλήρος, 
ας ζώσουμε σφιχτά τη μέση μας, ας αρματώσουμε
το κορμί, την καρδιά και το μυαλό μας!
Ας πιάσουμε τη θέση μας στη μάχη!
 Ασκητική (σελ. 81)

Η φυγή δεν είναι νίκη,
τ` όνειρο είναι τεμπελιά
και μόνο το έργο μπορεί να χορτάσει την ψυχή
και να σώσει τον κόσμο.
Συμπόσιον (σελ. 15)

 

...στον άτιμο, αλλοπρόσαλλο τούτον κόσμο
ζουν, ας είναι και σε λιγοστά στήθια, 
μερικές θεμελιακές αρχές, θυγατέρες
του ανθρώπου, που αυτός τις έπλασε
με ιδρώτα, αίμα και κλάματα,
κι είναι αθάνατες οι περισσότερες
γεννήθηκαν στην Ελλάδα.
δυο οι πιο τρανές:
η ελευτερία κι η αξιοπρέπεια
του ανθρώπου.
Ο Καπετάν Μιχάλης (Πρόλογος, σελ 11)


Να πεθαίνεις κάθε μέρα.
Να γεννιέσαι κάθε μέρα. 
Ν` αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα.
Η ανώτατη αρετή
δεν είναι να `σαι ελεύτερος, παρά
να μάχεσαι για ελευτερία.
Μην καταδέχεσαι να ρωτάς:
"Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;"
Πολέμα!
Ασκητική (σελ. 86)


Υπάρχει πείνα, αδικιά,
σκοτάδι πολύ στην καρδιά, 
δεν είναι ετούτα που θωράς φαντάσματα,
όσο κι αν φυσήξεις δε θα σκορπίσουν, είναι
σάρκα και κόκκαλα, άγγιξέ τα, υπάρχουν.
δεν ακούς μια κραυγή στον αέρα; φωνάζουν.
Τι φωνάζουν; Βοήθεια! Ποιον φωνάζουν;
Εσένα! Εσένα, τον κάθε άνθρωπο!
Σήκω απάνω. το χρέος μας δεν είναι
να ρωτούμε παρά να πιαστούμε όλοι

χέρι με χέρι και ν` ανηφορίζουμε.
Αναφορά στον Γκρέκο (σελ. 414)
Τα αποσπάσματα του έργου του Νίκου Καζαντζάκη περιλαμβάνονται στο Ημερολόγιο 2013.
Πηγή εικόνων