Ο Καβάφης πεθαίνει την ημέρα των 70ών γενεθλίων του
Με το πορτρέτο αυτό του Αλεξανδρινού κόσμησε το «New Yorker»
(Μάρ. 23) το αφιέρωμά του.
Με το πορτρέτο αυτό του Αλεξανδρινού κόσμησε το «New Yorker» (Μάρ. 23) το αφιέρωμά του.
«Ο Καβάφης πίστευε ότι η ποίησή του είναι "η ποίηση του μέλλοντος". Σήμερα, 75 χρόνια από το θάνατό του, η παγκόσμια αναγνώριση και ο θαυμασμός στην καβαφική ποίηση, που έχει πάρει πλέον διαστάσεις φαινομένου, δικαίωσε τις προβλέψεις του. Ο Καβάφης διαβάζεται σήμερα ως ένας σύγχρονος ποιητής και έχει αποκτήσει το κύρος και την αίγλη ενός οικουμενικού ποιητή. Αυξάνονται συνεχώς οι μεταφράσεις και εκδόσεις των ποιημάτων του Καβάφη σε ξένες γλώσσες, δημοσιεύονται μελέτες και αναλύσεις των ποιημάτων του, διδάσκονται σε πανεπιστημιακά Τμήματα Νεοελληνικών Σπουδών καθώς και σε Τμήματα Συγκριτικής Φιλολογίας στα ξένα πανεπιστήμια. Και δεν είναι μόνο το αναγνωστικό κοινό στο εξωτερικό που φανερώνει την προτίμησή του στον Έλληνα ποιητή αλλά βρίσκουμε τον ίδιο ενθουσιασμό και στους ομοτέχνους του στις διάφορες χώρες. Σε 153 ποιήματα συγχρόνων νέων ποιητών βρίσκει κανείς αναφορές στον Καβάφη με διάφορους τρόπους. Είναι ποιήματα γραμμένα κατά το πρότυπο του Καβάφη, ποιήματα με θέμα τον ίδιο τον Καβάφη ή και εμπνευσμένα απ’ την ποίησή του»
σημειώνει στον κατάλογο της έκθεσης για το αφιέρωμα, "Ταξιδεύοντας με τον Καβάφη" στα Τίρανα, ο πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, καθηγητής κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης.
- «Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη» Μια ταινία για την ποίηση, η οποία προβάλλεται ήδη στους κινηματογράφους. Σκηνοθέτης ο Στέλιος Χαραλαμπόπουλος. Σύμφωνα με το σενάριο, στις 21 Οκτωβρίου του 1929 το υπερωκεάνιο Saturnia ξεκινά από Τεργέστη το ταξίδι του προς την Αμερική μαζεύοντας μετανάστες από τα λιμάνια της Μεσογείου. Ένας νεαρός Έλληνας που επιβιβάζεται στην Πάτρα θα γίνει μάρτυρας μιας απρόσμενης συνάντησης : μια νύχτα, σ` αυτό το πλοίο που κουβαλά τα όνειρα του Νέου Κόσμου, θα λάβει χώρα η εξίσου ονειρική αλλά και πραγματική συνάντηση δύο μεγάλων ποιητών του αιώνα που πέρασε, του Φερνάντο Πεσσόα και του Κωνσταντίνου Καβάφη. Το dvd της ταινίας θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Περιοδικό poema
2 σχόλια:
Τόσο μεγάλος ποιητής ο Καβάφης...
Ο Ρίτσος είχε έναν σπουδαίο «διάλογο» μαζί του. Ας δούμε ένα κομμάτι του:
Ο χώρος του ποιητή
Το μαύρο, σκαλιστό γραφείο, τα δυο ασημένια κηροπήγια,
η κόκκινη πίπα του. Κάθεται αόρατος σχεδόν, στην πολυθρόνα,
έχοντας πάντα στο παράθυρο στη ράχη του. Πίσω από τα γυαλιά του,
πελώρια και περίσκεπτα, παρατηρεί τον συνομιλητή του,
στ’ άπλετο φως, αυτός κρυμμένος μες στις λέξεις του,
μέσα στην ιστορία, σε πρόσωπα δικά του, απόμακρα, άτρωτα,
παγιδεύοντας την προσοχή των άλλων στις λεπτές ανταύγειες
ενός σαπφείρου που φορεί στο δάχτυλό του, κι όλος έτοιμος
γεύεται τις εκφράσεις τους, την ώρα που οι ανόητοι έφηβοι
υγραίνουν με τα γλώσσα τους θαυμαστικά τα χείλη τους. Κι εκείνος
πανούργος, αδηφάγος, σαρκικός, ο μέγας αναμάρτητος,
ανάμεσα στο ναι και στο όχι, στην επιθυμία και τη μετάνοια,
σαν ζυγαριά στο χέρι του θεού ταλαντεύεται ολόκληρος,
ενώ το φως του παραθύρου πίσω απ’ το κεφάλι του
τοποθετεί ένα στέφανο συγγνώμης κι αγιοσύνης.
«Αν άφεση δεν είναι η ποίηση, -ψιθύρισε μόνος του-
τότε, από πουθενά μην περιμένουμε έλεος».
(«12 ποιήματα για τον Καβάφη», 1963)
Γιάννης Ρίτσος «12 ποιήματα για τον Καβάφη», γραμμένα το φθινόπωρο του 1963, είναι η "θεωρητική" συμβολή του Ρίτσου στο "Έτος Καβάφη" για τα 30 χρόνια από το θάνατό του.
"Ο χώρος του ποιητή", το γραφείο του Καβάφη και η λάμπα του, τα κηροπήγια και η πίπα του, τα γυαλιά του και το τσιγάρο του...
"Τα γυαλιά του, στηριγμένα σε μια μύτη κυρτή και μεγάλη... Σ` αυτά μέσα μπορεί κανείς να μαντέψει και τον άνθρωπο, και το βίο του, και το είδος της εμπειρίας του" (από τη σκιαγράφηση του ποιητή από τον Τίμο Μαλάμο).
Εγώ θα βγω σε λίγο...
Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία...
(Σονάτα του Σεληνόφωτος)
Και βγήκα στο μπαλκόνι μελαγχολικά-
βγήκα ν` αλλάξω σκέψεις βλέποντας τουλάχιστον
ολίγη αγαπημένη πολιτεία,
ολίγη κίνηση του δρόμου και των μαγαζιών.
(ΕΝ ΕΣΠΕΡΑ)
Ευχαριστώ πολύ για το ποίημα!
Δημοσίευση σχολίου