Ν. Εγγονόπουλος, "Οι μουσικοί" 1984, λάδι σε μουσαμά |
Αρχικά η λέξη σήμαινε γενικά την τέχνη που προστατευόταν από τις Μούσες, τις θεότητες των Kαλών Τεχνών και αργότερα ειδικά την τραγουδιστή ποίηση. Προέρχεται από το συλλογικό όνομα των θεοτήτων που προστάτευαν τις τέχνες, τις εννέα Μούσες και μέσω της λατινικής γλώσσας έφτασε και σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, λατινικά και ιταλικά musica, γαλλικά musique, αγγλικά music, γερμανικά Musik, ρώσικα музыка κλπ. Στην μεσαιωνική εκδοχή της ελληνικής γλώσσας με τον όρο εννοούσαν το μουσικό όργανο. Σήμερα εκτός από την τέχνη της μουσικής, με τη λέξη εννοούμε και την ορχήστρα («η μουσική του δήμου»).
Λέξεις συγγενικές, παράγωγες και σύνθετες είναι το επίθετο μουσικός, μουσικότητα, μουσικολογία, μουσικοδιδάσκαλος, μουσικοθεραπεία, μουσικοκριτικός, μουσικοσυνθέτης, μουσικοχορευτικός και το αντιδάνειο από την αγγλική musical.
Αξίζει να σημειωθεί πως κατά τον Πλάτωνα οι τρεις κύριες κατευθύνσεις της εκπαίδευσης ήταν η μουσική, τα γράμματα και η γυμναστική, με τον όρο μουσική εδώ να εννοεί την παιδεία στις καλές τέχνες".
Η μουσική μπορεί να έχει μαγική δύναμη. Η πίστη αυτή διατηρείται από τους αρχαίους Έλληνες. Ο Ορφέας, σύμφωνα με το μύθο, μπορούσε να εξημερώσει τα άγρια ζώα με τις μελωδίες του, ενώ η Βίβλος μας αφηγείται ότι τα τείχη της Ιεριχούς γκρεμίστηκαν από τους ήχους των σαλπίγγων.
Η μουσική, μπορεί επίσης να έχει και φιλοσοφική σημασία. Σύμφωνα με τον Κομφούκιο, "η μουσική του ανθρώπου εκείνου που διακρίνεται για την ευγένεια του νου του είναι απαλή και ευαίσθητη, σταθερή στη διάθεσή της και επιπλέον ζωντανεύει και συγκινεί".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου