Πού να βρω την ψυχή μου * το τετράφυλλο δάκρυ!

Άξιον Εστί, Τα Πάθη, άσμα ε΄

Με το λύχνο του άστρου * στους ουρανούς εβγήκα

Στο αγιάζι των λειμώνων * στη μόνη ακτή του κόσμου
Πού να βρω την ψυχή μου * το τετράφυλλο δάκρυ!

"Στους ουρανούς εβγήκα", ζητώντας την εξ` ύψους παρηγορία. "Στο αγιάζι των λειμώνων * στη μόνη ακτή του κόσμου". Στις αντίξοες περιστάσεις, σε χαλεπούς καιρούς, στο μοναδικό καταφύγιο των απελπισμένων (η λέξη αγιάζι είναι τουρκική ayaz -ι). Πού να βρω την ψυχική δύναμη ν` αντέξω.

Οδηγέ των ακτίνων * και των κοιτώνων Μάγε
Αγύρτη που γνωρίζεις * το μέλλον μίλησέ μου
Πού να βρω την ψυχή μου * το τετράφυλλο δάκρυ!

Ρωτάει το φεγγάρι να του προφητεύσει πότε θα τελειώσουν τα βάσανα. Οι νύχτες των παθών είναι ατελείωτες. Μέσα σ` αυτό το τοπίο απόγνωσης, ο ποιητής ψάχνει να βρει το σπάνιο πράγμα που θα του δώσει το σθένος ν` αντέξει. Είναι το αληθινό του πρόσωπο, το χρέος του.