Ίδρυμα "ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ - Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης"

Το Ίδρυμα "ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ - Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης" δημιουργήθηκε το 1995 από το Δήμο Νέας Ιωνίας μετά τη δωρεά προς αυτόν του σπιτιού του ποιητή Τάκη Σινόπουλου από τη σύζυγό του Μαρία και μέρους της βιβλιοθήκης του από την ίδια και τα αδέλφια του Παύλο Σινόπουλο και Μαρία Γεωργίου - Σινοπούλου. Τα υπόλοιπα βιβλία του ο ποιητής τα είχε δωρίσει εν ζωή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Το σπίτι, ένα παλιό ισόγειο προσφυγικό κτίσμα της δεκαετίας του `30, αναπαλαιώθηκε με σεβασμό στην αρχική του μορφή και έλαβε τη σημερινή λειτουργική για τις ανάγκες του Ιδρύματος μορφή. Βρίσκεται στην οδό Τάκη Σινόπουλου 22, στον Περισσό.

Η προτομή του ποιητή στην πλατεία που υπάρχει μπροστά
από το σπίτι του.
Τη φιλοτέχνησε ο γλύπτης Δημήτης Αρμακόλας.

Σκοπός του Ιδρύματος είναι "η μελέτη της νεοελληνικής ποίησης και ιδιαίτερα της νεωτερικής, στην οποία ο Τάκης Σινόπουλος εθήτευσε, και η σύνδεσή της με την κοινωνία".

Αγκάθια (σινική), έργο του Τάκη Σινόπουλου

Στο δικτυακό τόπο του Σπουδαστηρίου Νεοελληνικής Ποίησης περιέχονται:

• μικρό ιστορικό για την ίδρυση του Ιδρύματος
  
• το διοικητικό συμβούλιο
  
• συνοπτικό εργοβιογραφικό του Τάκη Σινόπουλου, το οποίο αναπαράγει πιστά αλλά σε συντομευμένη μορφή την εργασία του Μιχάλη Πιερή "Ο χώρος και τα χρόνια του Τάκη Σινόπουλου 1917-1981, σχεδίασμα βιο-εργογραφίας", Ερμής, Αθήνα 1988.
• κριτικογραφία
  
• ανθολόγιο και αναγνώσεις ποιημάτων του
• θησαυρός με ηχογραφημένα αρχεία και κείμενα και αναγνώσεις ποιημάτων
• δοκίμια

• και το λογοτεχνικό περιοδικό "Τα τετράδια του Ελπήνορα", το οποίο αποτελεί ετήσια έκδοση του Ποιητικού Εργαστηρίου του Ιδρύματος Σινόπουλου. Τὸ Νεανικὸ Εργαστήριο Ποίησης είναι ένας τόπος, όπου νέοι συναντιούνται μια φορά κάθε εβδομάδα, διαβάζουν ποιήματά τους και συζητούν γι` αυτά και για την ποίηση μεταξύ τους, με την ποιήτρια και φιλόλογο Τασούλα Καραγεωργίου και τον ποιητή Κώστα Κουτσουρέλη.

Πηγή: Ίδρυμα "ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ - Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης"

"Στη γλώσσα της ποίησης σημασία έχει μόνο αυτό που βλέπεις (διαβάζεις) γραμμένο αλλά και το άλλο που δεν βλέπεις γραμμένο. Αυτό που κάποτε ακούγεται σα δεύτερος ήχος στα ενδιάμεσα των συλλαβών και των λέξεων ―δεν είναι η σιωπή, μη βιάζεσαι― είναι ο ήχος που αφήνουν οι λέξεις όταν οι συλλαβές κι οι λέξεις τρίβονται ―τα κόκκαλά τους τρίβονται― η μια με την άλλη". Νυχτολόγιο, 1978. Συλλογή II. Eρμής, 1980. 266. (Από το Λεξικό Παραθεμάτων και Αφορισμών του Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού)