Τη Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009, συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από το θάνατο του σπουδαίου Έλληνα ζωγράφου Γιάννη Τσαρούχη.
Στις 21 Ιουλίου 1928, αυτοκτόνησε στην Πρέβεζα ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης, σε ηλικία μόλις 32 ετών.
Ο Γιάννης Τσαρούχης έγραψε, μεταξύ άλλων, για τον Κώστα Καρυωτάκη:
"...Ο Καρυωτάκης είχε γεννηθεί λάθος στην Ελλάδα κι έγραφε ποιήματα στη γλώσσα ενός λαού που δεν είχε μοίρα. Έβλεπε τα πράγματα σωστά, έχοντας μεγάλη ιδέα για την Ελλάδα που την ήθελε να γίνει κράτος ισχυρό και σεβάσμιο απ` όλους. Η ποίησή του είναι αληθινή και βαθιά και το παραπονό του είναι ατόφιο και αληθινό. Θα μας θέλγει αιωνίως η ποίησή του παρόλο που εμείς τη βολεύουμε τη ζωή και κάνουμε υπομονή για όλα.
... Ο Καρυωτάκης ξεμπροστιάζει τους υποκριτές και όλους τους καθωσπρέπει, δείχνοντάς τους ότι έχουν μια ζωή μισή ενώ αυτός είχε την πλήρη ζωή που δεν έφτανε...
Ο Καρυωτάκης δε δεχόταν καμιά δόξα, καμιά επιτυχία ζητώντας το ανέφικτο και το σπάνιο. Περιφρονούσε τη θεατρινίστικη επιτυχία των ανθρώπων που την είχαν βολέψει θαυμάσια στη ζωή και ήταν κάποιοι. Και πήγαιναν το βράδυ στου Βασιλείου για να συναντηθούν και να αλληλοεπαινεθούν. "Α! κύριε, κύριε Μαλακάση/ ποιος θα βρεθεί να μας δικάσει/ μικρόν εμέ κι εσάς μεγάλο,/ ίδια τον ένα και τον άλλο". Δικαιοσύνη ήθελε... Ήταν τόσο βαθύς που μόνον θάνατος του ταίριαζε. Αυτός σοβαρεύει όλους τους ανθρώπους και τους κάνει αξιοσέβαστους.
Θα μπορούσε να γράψει κανείς πολλά για τον Καρυωτάκη, πάντα όμως στο θέμα του απόλυτου που ζητούσε στη ζωή και το βρήκε με το θάνατο. Ζητούσε μια τελειότητα που μόνο το τέλος μπορεί να δώσει: ο θάνατος".
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό η Λέξη, τεύχος 79-80, που το βρίσκουμε στα ψηφιοποιημένα λογοτεχνικά περιοδικά του ΕΚΕΒΙ.
2 σχόλια:
Καλός ο συνδυασμός. Νομίζω ότι για τον Καρυωτάκη έχει γράψει πολλά εύστοχα η Λιλή Ζωγράφου.
Κι ο Σαχτούρης κι ο Εμπειρίκος ("Το λέγω και θα το ξαναπώ πολλάκις, είναι μεγάλος ποιητής ο Κώστας Καρυωτάκης")... Άραγε πόσοι από τους θαμώνες των "καφενέδων" της Πρέβεζας, τον θυμούνται σήμερα;
Δημοσίευση σχολίου