Η Καρυάτιδα από το Ερέχθειο που βρίσκεται στο Βρετανικό ΜουσείοΚική Δημουλά
ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
(Ελγίνου μάρμαρα)
από τη συλλογή ΕΡΕΒΟΣ
Στην ψυχρή του Μουσείου αίθουσα
την κλεμμένη, ωραία, κοιτώ
μοναχή Καρυάτιδα.
Το σκοτεινό γλυκύ της βλέμμα
επίμονα εστραμμένο έχει
στο σφριγηλό του Διονύσου σώμα
(σε στάση ηδυπαθείας σμιλευμένο)
που δυό βήματα μόνον απέχει.
Το βλέμμα το δικό του έχει πέσει
στη δυνατή της κόρης μέση.
Πολυετές ειδύλλιον υποπτεύομαι
τους δυό αυτούς να 'χει ενώσει.
Κι έτσι, όταν το βράδυ η αίθουσα αδειάζει
απ' τους πολλούς, τους θορυβώδεις επισκέπτες,
τον Διόνυσο φαντάζομαι
προσεκτικά απ' τη θέση του να εγείρεται
των διπλανών γλυπτών και αγαλμάτων
την υποψία μην κινήσει,
κι όλος παλμό να σύρεται
τη συστολή της Καρυάτιδας
με οίνον και με χάδια να λυγίσει.
Δεν αποκλείεται όμως έξω να 'χω πέσει.
Μιάν άλλη σχέση ίσως να τους δένει
πιο δυνατή, πιο πονεμένη:
Τις χειμωνιάτικες βραδιές
και τις εξαίσιες του Αυγούστου νύχτες
τους βλέπω,
απ' τα ψηλά να κατεβαίνουν βάθρα τους,
της μέρας αποβάλλοντας το τυπικό τους ύφος,
με νοσταλγίας στεναγμούς και δάκρυα
τους Παρθενώνες και τα Ερεχθεία που στερήθηκαν
στη μνήμη τους με πάθος ν' ανεγείρουν.
Εγκαίνια Νέου Μουσείου Ακρόπολης
"Ο Παρθενώνας στην ποίηση"
Ο λόγος της Μελίνας Μερκούρη στο Oxford Union (12 Ιουνίου 1986)
1 σχόλιο:
Σε μια εκδήλωση για την Κική Δημουλά, στην οποία παραβρέθηκα, συνοδεύοντας μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης του σχολείου μας, ρώτησαν τη Δημουλά γι΄ αυτό το ποίημα κι αν μ' αυτό τον τρόπο διεκδικούσε την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα και εκείνη πολύ αυθόρμητα απάντησε: "Όχι, απλώς ένιωθα νοσταλγία για την πατρίδα μου, όντας μακριά. Δεν μπήκα στη διαδικασία του δικαιούχου των μνημείων. Ωραίο να έρθουν. Και πολύ ωραίο που δεν έρχονται, γιατί όλοι ασχολούμαστε με αυτά. Ο τόπος τους είναι εδώ".
Δημοσίευση σχολίου