το ιστολόγιο της Στάμου Ευαγγελίας, φιλολόγου, επιμορφώτριας ΤΠΕ
Photo Album: Άγγελου Καλογερίδη

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Γ. Ρίτσος. Όψεις ενός μεγάλου ποιητή


Πολλές οι επετειακές δράσεις και εκδηλώσεις για τον εορτασμό του "Έτους Ρίτσου". Στην πρωτοπορία των διοργανωτών το ΕΚΕΒΙ και το μουσείο Μπενάκη.

Στις 21 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, αναμένεται να λειτουργήσει ο διαδικτυακός τόπος του ΕΚΕΒΙ με γραπτό και οπτικοακουστικό υλικό από το ποιητικό και εικαστικό έργο του Γ. Ρίτσου, φωτογραφικά ντοκουμέντα, κλπ.

Το μουσείο Μπενάκη, στο οποίο η κόρη του ποιητή, Έρη Ρίτσου και η γυναίκα του Φαλίτσα δώρισαν το αρχείο του Γιάννη Ρίτσου, προγραμματίζει επίσης πολλές εκδηλώσεις, ενώ ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης θα γίνει μ` έναν πρωτότυπο τρόπο, με τη συμμετοχή μαθητών του Λυκείου Καλλιθέας που αγαπούν το Ρίτσο και έχουν οπτικοποιήσει ποιήματά του. >>>


Έχουν ήδη κυκλοφορήσει αρκετές, επιμελημένες εκδόσεις, στο πλαίσιο των εορτασμών για το έτος Ρίτσου:
  • Καθημερινό ραντεβού με το Ρίτσο μας προσφέρει το ημερολόγιο του Μουσείου Μπενάκη για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Το καθημερινό του ξεφύλλισμα αποτελεί κάτι σαν μια βαθιά ανάσα σε ξέφωτο βουνοκορφής. Επιμελήτρια της έκδοσης η Αγγελική Κώττη.

  • Διεθνές Συνέδριο: Ο ποιητής και πολίτης Γιάννης Ρίτσος. Οι εισηγήσεις. Στον τόμο αποτυπώνεται η επεξεργασμένη μορφή των τριάντα τριών εισηγήσεων οι οποίες παρουσιάστηκαν στο Διεθνές Συνέδριο με τίτλο: "Ο ποιητής και ο πολίτης Γιάννης Ρίτσος", που οργάνωσε το Μουσείο Μπενάκη, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, από τις 28 Σεπτεμβρίου μέχρι την 1 Οκτωβρίου του 2005.

  • Σαράντα εννέα δελτάρια και είκοσι οκτώ γράμματα του ποιητή προς τον Άρη Αλεξάνδρου και, κυρίως τη σύντροφό του, ποιήτρια Καίτη Δρόσου, συγκεντρώθηκαν στον τόμο "Τροχιές σε διασταύρωση". Σταλμένα από τόπους εξορίας, δεν είναι μόνο τεκμήρια μιας μεγάλης φιλίας, αλλά και ντοκουμέντα με ιστορική και λογοτεχνική αξία.

    "Γιάννης Ρίτσος - Αυτοβιογραφία". Βιβλίο - λεύκωμα για το έργο και την πορεία ζωής του ποιητή της Ρωμιοσύνης, με σπάνια φωτογραφικά ντοκουμέντα: χειρόγραφα ποιημάτων, σημειώσεις, δελτάρια αλληλογραφίας, ανέκδοτες φωτογραφίες, αυτόγραφα και το εικαστικό έργο του, από τον Γιώργο και την Ηρώ Σγουράκη. Μαζί στο λεύκωμα και το dvd της αυτοβιογραφικής κινηματογραφικής ταινίας του που γυρίστηκε το 1984 στους τόπους που έζησε ο ποιητής: Μονεμβασιά, Αθήνα, Καρλόβασι Σάμου και στις εξορίες: Κοντοπούλι Λήμνου, Άη Στράτης, Μακρόνησος, Γυάρος και , Παρθένι Λέρου, διάρκειας 78΄. Στον ιστότοπο Σγουράκης "Γιάννης Ρίτσος" περιλαμβάνονται πολλές πληροφορίες σχετικά.

    3 σχόλια:

    Διονύσης Μάνεσης είπε...

    Έχει ξεκινήσει, αλήθεια, δυναμικά το έτος Ρίτσου. Πέρα από τις εκδόσεις και τον προγραμματισμό εκδηλώσεων, ακόμα και από τα ιστολόγια παρατηρεί κανείς μιαν κινητικότητα έντονη.
    Με χαροποιεί αυτό. Πέρα από την προσωπική αδυναμία, που δεν κρύβω, θεωρώ ότι στις μέρες μας ακουμπάνε εμψυχωτικά οι στίχοι του.

    Λοιπόν, ένα δελτάριο εξορίας με προορισμό την αγαπημένη του Λούλα, για καληνύχτα:
    " -Λουλίτσα μου - γλυκειά μου αδελφούλα -σιμώνουν οι γιορτές κ' η νοσταλγία μου για σένα δυναμώνει. Δεν ξέρω γιατί πάντα τούτες τις μέρες νιώθω μια πίκρα, αδελφούλα μου, σα να μαζεύονται όλοι οι αγαπημένοι μας νεκροί στην καρδιά μου - κάθουνται εκεί - δε μιλάνε - όπως κάθονται οι φτωχοί γύρω στο τραπέζι. Πρέπει να τους δώσουμε το μερτικό τους στην αγάπη για να γαληνέψουν και να γαληνέψουμε. Πρέπει να κερδίσουμε πολύ φως για να τους φωτίσουμε. Εγώ έχω το φως και την αγάπη σου αδελφούλα μου. Χίλια φιλιά Λουλίτσα μου - και στο Βασίλη και στα παιδάκια σου."

    Εαρινή Συμφωνία είπε...

    Καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα. Εχει δίκιο ο ΔΙονύσης, έχει ξεκινήσει δυναμικά το έτος. Χάρη, πρέπει να πω, κυρίως σε ιδιώτες και φορείς και ελάχιστα χάρη στο κράτος, το οποίο, για το ύψος του ποιητή, ελάχιστα κάνει. Τους ενοχλεί άραγε ακόμη ο Ρίτσος;

    Ε. Στάμου είπε...

    Τί όμορφα περάσματα από το Αρισμαρί!
    Έτσι πρέπει. Να ξεφύγουμε από τον εφιάλτη της αδράνειας, της ασυνεννοησίας και της υποχρεωτικής συγκατάβασης. Δυναμικά και αισιόδοξα. Αντλώντας από την αύρα θετικής ενέργειας που σκόρπιζε γύρω του ο ποιητής και την παροιμιώδη αισιοδοξία του.

    "Εγώ δουλεύω, δουλεύω, έχω ένα κέφι, μα τί κέφι, που όσο και να σε φιλήσω κι όσο και να γράψω δε θα ξεθυμάνω", έγραφε στην Καίτη Δρόσου στις 21.2.52.

    Αισιοδοξία και χαμόγελο. Ήταν μια εσωτερική στάση ζωής.

    [...] "Αυτό το χαμόγελο
    κι αυτόν τον ουρανό δεν μπορούν να μας τα πάρουν".

    Όσα και να λέμε για το Ρίτσο, δε σώνονται.