Μ` αυτήν την ανάρτηση παίρνω μέρος σε ένα μπλογκοπαίχνιδο στο οποίο με προσκέλεσε η elenaell σχετικά με το βιβλίο που διαβάζω αυτόν τον καιρό. Οι κανόνες είναι οι εξής:
1. Πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή.
2. Το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που να έχει τουλάχιστον 123 σελίδες).
3. Βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση.
4. Αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις, δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη πρόταση και
5. Βρίσκουμε άλλους πέντε να τους πασάρουμε το παιχνίδι.
Κουνούπια βούιζαν μέσα στις τσαγιέρες. Νεκρά έντομα κείτονταν μέσα στα άδεια βάζα. Το πάτωμα κολλούσε. Οι άσπροι τοίχοι είχαν πάρει ένα ανοιχτόχρωμο γκρίζο χρώμα.
Για να πω την αλήθεια, αυτή την εποχή είναι δύσκολο να ξεφύγω από βιβλία που σχετίζονται με το υλικό του ΠΑΚΕ. Έχω όμως πολύ κοντά μου ένα βιβλίο, που διάβασα δύο φορές το καλοκαίρι και συνεχίζω να του ρίχνω ψιλοματιές, γιατί μου έρεσε πολύ. Το βλέπετε στην οθόνη σας, για να μην τα ξαναγράφω. Η συγγραφέας είναι Ινδή, το βιβλίο αυτό ήταν το πρώτο της βιβλίο και έχει πάρει το βραβείο Μπούκερ 1997.
Η ιστορία αναφέρεται σε δυο δίδυμα και τη μητέρα τους, που επιστρέφουν για να ζήσουν στο πατρικό σπίτι της μάνας, αφού ο πατέρας τους εγκατέλειψε. Μέσα σ` αυτό το πλαίσιο ξετυλίγεται μια ιστορία όπου οι ήρωες "παίζουν με τους ρόλους τους ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, μέσα στα πάθη και τον αισθησιασμό. Ένας έρωτας απαγορευμένος, μια λαχτάρα για μακρινούς ορίζοντες, ένα ποτάμι που μιλάει μια γλώσσα ονειρική, κι ένας θεός που τα πάντα ορίζει".
Με τη σειρά μου κι εγώ καλώ το ΠΑΚΕ Ιωαννίνων. Όποιος θέλει, μπορεί να συνεχίσει το παιχνίδι!!! ... )))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου