το ιστολόγιο της Στάμου Ευαγγελίας, φιλολόγου, επιμορφώτριας ΤΠΕ
Photo Album: Άγγελου Καλογερίδη

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Ἐν ἀρχῇ ἦν ἡ ποίησις

21η Μαρτίου. Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, ημέρα της εαρινής ισημερίας και αρχή της άνοιξης.

Η ποίηση συντρόφευε τον άνθρωπο από το αρχέγονο στάδιο του κυνηγού-συλλέκτη της νεολιθικής εποχής και συνεχίζει να τον συντροφεύει μέχρι σήμερα. Υπό τις παρούσες κοινωνικές συνθήκες η ποίηση και ο επικαιρικός χαρακτήρας των στίχων που εκφράζουν τη γύρω μας πραγματικότητα, γίνονται συνθήματα και έκφραση Διαμαρτυρίας ενάντια στην Κρίση.

                                    Άλλωστε, τι
θαρρείς πως στο βάθος είναι η ποίηση; Είναι η γύρη
των πραγμάτων του σύμπαντος. Η γύρη σε πράξεις,
η γύρη σε οδύνη, σε φως, σε χαρά, σε αλλαγές,
σε πορεία, σε κίνηση.
                                  Η ζωή κ` η ψυχή
σ` ένα αιώνιο καθρέφτισμα μέσα στο χρόνο.

Τι νομίζεις, λοιπόν. κατά βάθος η ποίηση
είναι μια ανθρώπινη καρδιά φορτωμένη
              όλο τον κόσμο.

Νικηφόρος Βρεττάκος, Ο κόσμος και η ποίηση, από την ποιητική συλλογή Το βάθος του κόσμου



Πόσο δύσκολη είναι η κατανόηση της ποίησης;

Ο Οδυσσέας Ελύτης στο κείμενό του "Ποιητική νοημοσύνη" στα "Ανοιχτά χαρτιά" γράφει:
Κάθε μέρα που περνάει με κάνει ολοένα και περισσότερο να πιστεύω πως η κατανόηση της ποίησης είναι κάτι το εντελώς άσχετο με όσα κάτω από το γενικό τίτλο "πνευματικά προσόντα" εξασφαλίζουν, όταν υπάρχουν, στον κάτοχό τους κοινωνικές επιτυχίες και θαυμασμούς. Η κατανόηση αυτή είναι πολύ περισσότερο ζήτημα μιας άλλης ικανότητας, που θα μπορούσαμε ίσως να ονομάσουμε ποιητική νοημοσύνη. Η ποιητική αυτή νοημοσύνη μπορεί να λείπει από τους παντογνώστες, κι ωστόσο να κατοικεί μέσα στον πιο απλό άνθρωπο. Μπορεί, δεν ξέρω, να στηρίζεται σε μια σωστή συναισθηματική και ψυχική αγωγή, να έχει σχέση με την ύπαρξη μιας καλής ποιότητας ευαισθησίας με την παρουσία μιας ανάγκης πραγματικής για ποιητικό πέταγμα.

Πατρίδα μου

Κρύος βοριάς κατέβαινε
νύχτα από την Ακρόπολη
κι απ' τα λουλούδια που περνά
κλαίει και λέει βυζαντινά:
Πατρίδα μου
σε παίξανε στα ζάρια βερεσέ!

Κλαίει τ`  Αντρούτσου το κορμί
σαν τη βαθιά τη θάλασσα
βρε πως αλλάξαν οι καιροί
και μας δικάζουν Βαυαροί:
Πατρίδα μου
σε παίξανε στα ζάρια βερεσέ!

Τα χρόνια σαν πετρώματα
ήρθαν και μας σκεπάσανε
και τώρα πως να θυμηθώ
σπίτια κι ανθρώπους στο βυθό:
Πατρίδα μου
σε παίξανε στα ζάρια βερεσέ!

Ω! πίκρα της απόγνωσης
άνθισες μες στον ύπνο μας
κι άγνωστοι ξένοι ναυαγοί
γίναμε στη δική μας γη:
Πατρίδα μου
σε παίξανε στα ζάρια βερεσέ!


Το βίντεο δημιουργήθηκε για τη σχολική μας γιορτή της 25ης Μαρτίου. Η μουσική είναι του Μίκη Θεοδωράκη και οι στίχοι  του  Μιχάλη Μπουρμπούλη. Τραγουδά η παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου. Το τραγούδι είναι από το cd  Τρελοβάπορο, που κυκλοφόρησε το Μάιο του 2010. 
Οι στίχοι του τραγουδιού συνομιλούν με στίχους από την ποιητική συλλογή του Νικηφόρου Βρεττάκου "Το βάθος του κόσμου" (1961) και το ποίημα  "Πατρίδα των καιρών"  του Γιώργου Δουατζή (2010). Στη μικρογραφία  εμφανίζεται η εικαστική δημιουργία του Βατανίδη Στάθη με τίτλο "Πόλεμος είναι σου λέω", από το βιβλίο - ποίημα "Πατρίδα των καιρών" του Γιώργου Δουατζή. Το έργο αυτό καθώς και άλλα  που υπάρχουν στο βίντεο προέρχονται από την Έκθεσης Ζωγραφικής "Χρώμα στην Πατρίδα των Kαιρών". Πρόκειται για ένα εικαστικό-ποιητικό γεγονός, στο οποίο εικοσιτέσσερις ζωγράφοι και τριάντα πέντε νέοι δημιουργοί, σπουδαστές της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας, καταγράφουν με έργα τους την δραματική κατάσταση που ζει η χώρα μας σήμερα.

Αυτοσχέδιες συρραφές μικρών αποσπασμάτων έγιναν  από τα βίντεο

6 σχόλια:

sofia είπε...

Α ρε Λίτσα πάλι "κέντησες".

Να είσαι καλά να δημιουργείς.
Την αγάπη μου

Ε. Στάμου είπε...

Σ` ευχαριστώ Σοφία. Μα είναι κι αυτοί οι ποιητές που βοηθάνε με τη σταυροβελονιά.

Πολλά φιλιά

Ξύλινος Ιππότης είπε...

υπέροχη αφιέρωση..!
...
ο βέγγος με συγκίνησε στο τέλος
του βίντεο...
...
Καλό βράδυ και μια όμορφη άνοιξη εύχομαι!

Ε. Στάμου είπε...

Σ` ευχαριστώ Ξύλινε Ιππότη.
Πάντα άνοιξη στη ζωή με επαναλήψεις, όπως μόλις άλουσα κι από την Κική Δημουλά, όσο κι αν αυτό ακούγεται οξύμωρο.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Το κακό, Λίτσα, στις αναρτήσεις σου, είναι πως κανείς δεν ξέρει τι να πρωτοχαρεί. Το περιεχόμενο, τις περί των μέσων γνώσεις που οδηγούν σε ένα πλούσιο και ελκυστικό αποτέλεσμα, την ευαισθησία που εμπνέει το όλο εγχείρημα.. (Υπάρχουν κι άλλα στοιχεία, αλλά στα φυλάω για την ... επόμενη ανάρτησή σου!)
Ποιητικούς χαιρετισμούς:-)

Ε. Στάμου είπε...

Σ` ευχαριστώ Διονύση. Η ευαισθησία και η ευγένειά σου τα βλέπουν όλα καλά. Πήρα και μια δική σου φωτογραφία για το βίντεο, θα τη διέκρινες. Μου άρεσε πολύ.
Φιλιά