Γεωργίου Βιζυηνού, "Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου".Όπως αναφέρει ο Παν. Μουλλάς στην εισαγωγή του βιβλίου Γ. Μ. Βιζυηνός, "Νεοελληνικά Διηγήματα", στα δύο διηγήματα του Βιζυηνού οι ομοιότητες και οι διαφορές δεν περιορίζονται, βέβαια, στους τίτλους, όπου ο βίαιος θάνατος (αμάρτημα, φονεύς) συνδέεται με μέλη της οικογένειας του αφηγητή (της μητρός μου, του αδελφού μου), αλλά αρκετά πρόσωπα του πρώτου διηγήματος (Το αμάρτημα της μητρός μου), ξαναβρίσκονται στο δεύτερο, θυμίζοντας τη μέθοδο της επιστροφής των ηρώων, όπως σε ορισμένους ξένους μυθιστοριογράφους (Balzac, Zola, Proust).
Αν στο πρώτο διήγημα το κλειστό οικογενειακό κύκλωμα δίνει στο αμάρτημα της μητέρας ένα χαρακτήρα σχεδόν ιδιωτικό, στο δεύτερο γίνεται φανερή η κοινωνική διάσταση της ανθρωποκτονίας.
"Ο Βιζυηνός έχει τη θαυμαστή ικανότητα να δίνει ανθρώπους στα έργα του, ανθρώπους αληθινούς στις σκέψεις και τα αισθήματά τους. Κι όταν τους μεταγγίζει συχνά πολύ από την ευαισθησία του, το κάνει για τη δοκιμασία της ψυχής μπροστά στο πρόβλημα. Και η ψυχή τότε ή θα βγει με την υπομονή της πιο δυναμωμένη για τη ζωή πάλι ("Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου", "Το αμάρτημα της μητρός μου" ) ή δεν θ` αντέξει στη δυσκολία και τη συγκίνηση και θα ζητήσει να λυτρωθεί από την αγωνία της ζωής, αλλά χωρίς να χάσει και τότε την ανθρωπιά της ("Μοσκώβ Σελήμ").
Ευαγγέλλου Γ. Καμαριανάκη
Καθηγητού
Ο Γεώργιος Βιζυηνός
Εταιρεία Θρακικών Μελετών
Αθήναι 1961
Καθηγητού
Ο Γεώργιος Βιζυηνός
Εταιρεία Θρακικών Μελετών
Αθήναι 1961
6 σχόλια:
Εύα καταπληκτική παρουσίαση! Και η ενσωμάτωση του ηχητικού αποσπάσματος απο την παράσταση συγκλονιστική! Μπράβο και πάλι μπράβο!
Πολίνα, είναι μεγάλη μου χαρά να περνάς από `δω. Σ` ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Μην το πάρεις ως ανταπόδοση αλλά σε παρακολουθώ ανελλιπώς και μαθαίνω πολλά από σένα. Θα σου τα πω κάποια στιγμή και "από κοντά".
Τα ηχητικά τα έχω στο box. Τα άκουσαν τα παιδιά και συγκλονίστηκαν. Να δώσεις χαιρετισμούς στους υπέροχους μαθητές σου και να τους συγχαρείς και εκ μέρους μου για τις εξαιρετικές τους δημιουργίες.
Λίτσα, όπως πάντα, εξαιρετική παρουσίαση! Αποδίδεις τις παραλληλίες με πανέμορφο τρόπο (όπως αυτή με το Σεφέρη και το Ρίτσο).
Πού ήταν αυτή η παρουσίαση, να τη δείξω στη Β΄ Λυκείου, όταν πρωτοάρχισα με Βιζυηνό; :))
Δεν πειράζει, τη δείχνω και τώρα, και ας προχωρούμε προς τον Καρυωτάκη. :))
Σταθερά με τρόπο που η τεχνολογία να υπηρετεί την έμπνευση και τη δημιουργικότητα - χωρίς να τη σκεπάζει.
Κοντεύουμε να συνηθίσουμε, Λίτσα, στα μικρά σου θαύματα και να μην τα αντιμετωπίζουμε με έκπληξη!
Το αξιοπερίεργο στην περίπτωση των δύο διηγημάτων είναι πως συνολικά μάς δίνουν όλες αυτές τις παραλληλίες, αλλά δύσκολα βρίσκεις απόσπασμα "παράλληλο". ( Υπάρχουν κάποια, αλλά όχι πολύ ικανοποιητικά - μπορεί να βάλω αυτές τις μέρες στο μπλογκ)
Με τέτοιες "δουλειές", όπως η παρούσα σου, ονειρεύεσαι ευκολότερα μια επαφή δημιουργική με τα κείμενα, αποδεσμευμένη από τις εξετάσεις. Λες να ελπίσουμε στα καινούρια προγράμματα του Λυκείου ή κρίνομαι ιδιαιτέρως αφελής;
Καλή βδομάδα, φιλιά.
Σταματία μου, δεν ήταν.
Έγινε εκ των υστέρων.
Σ` ευχαριστώ πολύ.
Πάντα.
Δυστυχώς Διονύση,
ζούμε όλοι μας την απαξίωση. Οι εξετάσεις μας στοιχειώνουν και όχι μόνο στην τελευταία τάξη του Λυκείου. Έρχονται στιγμές που νιώθω ότι "απέκαμα", που λέει κι ο Παπαδιαμάντης. Να ελπίζουμε; Μήπως και τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Η απελπισία φέρνει την παθητικότητα κι εμείς αυτό δεν το αντέχουμε, ε;
Έτσι είναι όπως το λες. Δύσκολα βρίσκεις αποσπάσματα που να «συγκλίνουν» στα δύο διηγήματα. Γι` αυτό κατέληξα σε περισσότερα από ένα για κάθε κείμενο, αρκετά εκτενή όμως. Περιμένω να δω και την ανάρτησή σου. Είπαμε, πάντα ακουμπάω στις πλάτες σου για πολύτιμη στήριξη και συνεισφορά.
Ευχαριστώ και πάλι.
Πολλά φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου