 |
| Η εικόνα προέρχεται από το βιβλίο του Τάσου Λιγνάδη "Ο Λόρκα και οι ρίζες", εκδ. Δίφρος, Αθήνα 1964 |
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
Ένας περιπαθής του ενστίκτου
...ένας αοιδός που, αφού άντλησε από τους θησαυρούς του ισπανικού λαϊκού τραγουδιού, αυτού του cante jondo, του πλημμυρισμένου από το ακόρεστο πάθος και τις εκθαμβωτικές λάμψεις της Ανδαλουσίας, άνοιξε τις ίδιες τις φλέβες του για να ποτίσει με το φλογερό αίμα του όλο το υφάδι του νεότερου ποιητικού λόγου...
Από τη διάλεξη του Τάκη Βαρβιτσιώτη που δόθηκε στις 30.10.1963 στο θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών με την ευκαιρία της διδασκαλίας του "Ματωμένου Γάμου" του Λόρκα,
από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
"Ο Καζαντζάκης, προλογίζοντας μια σειρά μεταφράσεών του από χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της ισπανικής λυρικής ποίησης του 20 αι. έγραφε (Κύκλος, Απρίλιος 1933):
"Θρεμμένοι όπως είμαστε με τη γαλλική φιλολογία -που τόσο μακριά βρίσκεται από τη φυλετική μας ιδιοσυγκρασία- παραγνωρίζουμε και αγνοούε πνευματικές εκδηλώσεις άλλων λαών, πολύ πιο συγγενών μας. Έτσι, φτωχαίνουμε τις δημιουργικές μας πιθανότητες, χάνουμε ευκαιρίες γόνιμης επαφής ξεστρατίζουμε ακολουθώντας αχνάρια τόσο αντίθετα από τη φυσική πορεία της ράτσας μας".
Από τον Πρόλογο του βιβλίου του Τάσου Λιγνάδη, "Ο Λόρκα και οι ρίζες", εκδ, Δίφρος, Αθήνα 1964.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου