το ιστολόγιο της Στάμου Ευαγγελίας, φιλολόγου, επιμορφώτριας ΤΠΕ
Photo Album: Άγγελου Καλογερίδη

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

"Μου πήραν τον ήλιο μου αλλά εγώ θα τον βρω", Ν. Βρεττάκος

"2012, Έτος Νικηφόρου Βρεττάκου" 

Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου δημιούργησε ιστότοπο για τον Βρεττάκο, επικεντρώνοντας στον άνθρωπο και το έργο του. Επίκειται και η ψηφιοποίηση υλικού από το Αρχείο Νικηφόρου Βρεττάκου, το οποίο διαχειρίζεται η Βιβλιοθήκη Σπάρτης και θα δημοσιευθεί σε ειδικό κόμβο. Θα υπάρχει σύνδεση με τον αντίστοιχο ιστότοπο του ΕΚΕΒΙ.
Το πρωί της Κυριακής 4 Αυγούστου 1991, o ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος άφησε την τελευταία του πνοή στην Πλούμιτσα.

 ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΜΠΥΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΦΤΑ ΕΛΕΓΕΙΑ

Τα εφτά ελεγεία

6
 Έγραψε τη ζωή του στο χαρτί και την παράδοσε στο δικαστήριο.
Ο χρόνος δεν αρνιέται βλέπετε να παραλάβει τίποτα.
Τα πιο πολλά τα εξαφανίζει, μερικά κρατά,
τα μελετάει με προσοχή, τα κοσκινίζει.
Κατόπιν αποφαίνεται. Δεν ξέρει από τα πριν
κανένας πως θα τον δεχτεί -αν τον δεχτεί- κατήγορο,
μάρτυρα ή κατηγορούμενο. Πάντως, αυτός, τελείωσε.
Έγραψε τη ζωή του στο χαρτί και υπόγραψε. Μετά
κοίταξε μια τη θάλασσα μια τα βουνά του κι έφυγε
να πάει να βρει ένα ήσυχο μέρος να κοιμηθεί.

7

Σαν ένα κύμα ξεσκισμένο σε υψηλά
βράχια η ψυχή μου, έλαμψε
για μια στιγμή. Μετά,
στη θέση της έγινε νύχτα.

ΠΑΛΕΡΜΟ 1972

4 σχόλια:

sofia είπε...

Καλημέρα Λίτσα,

Ο Βρεττάκος είναι από τους πιο λατρεμένους ποιητές και Το ποτάμι Μπυές και τα εφτά ελεγεία είνα η συλλογή ποιημάτων μέσα από τα οποία πρωτοδιάβασα Βρεττάκο στα 17 μου χρόνια

Να είσαι καλά.

Ε. Στάμου είπε...

Καλησπέρα Σοφία,

Δεν γίνεται να μην είναι αγαπημένος μας ο Βρεττάκος και Το ποτάμι Μπυές και τα εφτά ελεγεία νομίζω ότι είναι από τα εξοχότερα έργα του.

Διάβασα την "Οδύνη" το Σαββατοκύριακο, τώρα την τελείωσα. Ένα αυτοβιογραφικό χρονικό, όπως το αποκαλεί, ένα βιβλίο "ωφέλιμο και αληθινό". Το διαβάζεις και "νιώθεις να ρυακίζει μες στην καρδιά σου" (από τις σελίδες του η φράση) η ίδια αίσθηση με την οδύνη του ποιητή για τις σκληρές συνθήκες που υπήρχαν στην Ελλάδα αλλά και τον κόσμο. Μια Ελλάδα που κάηκε κι έγινε στάχτη κι έναν λαό παγιδευμένο, χωρίς έξοδο. Τον παρομοιάζει με το "εθνικό δέντρο, που αφού του πήρανε τους καρπούς των θυσιών προς όφελος του πολέμου, θα τον έκαναν σε λίγο ξύλα και θα τον έκαιγαν".

Γιατί έχω την ίδια αίσθηση οδύνης και σήμερα;

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Χαμηλόφωνη αλλά σταθερή η φωνή του Βρεττάκου. Χαίρομαι που το "έτος του" δίνει την ευκαιρία να ακουστεί πλατύτερα. Τόσος ήλιος εκεί μέσα, τόση καθαρότητα, δεν μπορεί, καλό θα μας κάνουν.
Πολλά φιλιά, Λίτσα.

Ε. Στάμου είπε...

Πολλοί στίχοι του παραπέμπουν στον Ρίτσο,ε; Και πόση ανάγκη τους έχουμε τώρα!
Πολλά φιλιά, Διονύση.