το ιστολόγιο της Στάμου Ευαγγελίας, φιλολόγου, επιμορφώτριας ΤΠΕ
Photo Album: Άγγελου Καλογερίδη

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

"Νέο" σχολείο για... καλά γεράματα


Από το Μαρικάκι

Το «νέο σχολείο» που έχει εξαγγείλει η υπουργός Παιδείας απ’ ό,τι φαίνεται τα πρώτα 50 μεταβατικά χρόνια της εφαρμογής του θα τις έχει τις αντιφάσεις του γιατί έλαχε να δρομολογηθεί και σε συνθήκες ΔΝΤ. Θα είναι «νέο» μεν αλλά θα έχει ολίγον τι πεπαλαιωμένο προσωπικό, αφού θα λιγοστέψουν οι νέες αφίξεις και θα επιμηκυνθεί το ηλικιακό όριο εξόδου από το εκπαιδευτικό λειτούργημα.

Οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διαμαρτύρονται ότι στο νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό των δημοσίων υπαλλήλων καταργείται διάταξη που προέβλεπε ότι θα παίρνουν σύνταξη το αργότερο στα 60, με 30 – 35 χρόνια εργασίας, για να μη γερνάνε μέσα στις αίθουσες και στο εξής αυτό το όριο θα ανέβει στα 65 και τα 70 με 40 χρόνια εργασίας ακατέβατα. Άλλο θέμα που όταν θα κόβουν την κορδέλα θα παίρνουν τα εύσημα που έφτασαν ως εκεί και όχι σύνταξη.

Το να μπαίνει όμως στην τάξη κάποιος που έχει πατήσει τα εξήντα και να προσπαθεί να διδάξει ατίθασα τρυφερούδια κι εξεγερμένους εφήβους, τουλάχιστον μέχρι πρότινος δεν θεωρούνταν και τόσο παιδαγωγικό μέτρο. Διότι όπως αντιλαμβάνεστε υπάρχει μέγα ηλικιακό χάσμα. Δε λέω σύμφωνα με το Λοβέρδο έχει αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής (άραγε άμα αυξάνεται είναι «παντός καιρού», δεν πέφτει με τις συνθήκες;), η δε ιατρική, η κοσμετολογία και βεβαίως αυτό το σωτήριο στάιλινγκ κάνουν θαύματα. Θα ξέρετε βέβαια ότι τα 50’ς είναι τα νέα 40’ς, το ίδιο τα 60’ς είναι τα νέα 50’ς, τα 100’ς είναι τα νέα 90’ς και πάει λέγοντας. Δείτε και το Μητσοτάκη, έχει μπουμπουκιάσει τελευταία.

Αλλά πες βρε αδερφέ ότι τώρα με το ΔΝΤ που θα φτάσει η λιτότητα στο κόκκαλο (το «μαχαίρι στο κόκκαλο» δεν είχαν υποσχεθεί μωρέ τώρα που το σκέφτομαι ), πες λέω ότι δεν θα έχουν οι εκπαιδευτικοί μας τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν αυτά τα μέσα που χαρίζουν «πχιότητα» ζωής και μακροζωϊα.

Για φανταστείτε ένα δάσκαλο που του φαίνονται τα χρονάκια του να σηκωθεί στον πίνακα να γράψει εκφώνηση άσκησης. Μοιραία θα τεντώνεται, θα ιδρωκοπάει και θα αγκομαχά ο άνθρωπος, για σκεφτείτε τι θα γίνεται από κάτω: οι μισοί μαθητές θα έχουν το δάχτυλο στο σπιντ ντάιαλ με το νούμερο για τα επείγοντα του ΕΚΑΒ και οι άλλοι μισοί θα παίζουν στοιχήματα για το τι θα συμβεί το επόμενο δευτερόλεπτο: θα επιστρέψει όρθιος στην έδρα του ο καθηγητής ή θα σωριαστεί κατάχαμα από την υπερπροσπάθεια. Άντε μετά να κάνεις μάθημα και να επιβάλεις την τάξη.

Και μια δεύτερη παρενέργεια είναι το ψυχολογικό: Δε λέω είναι ατίθασα τα σημερινά παιδιά (και φαντάζομαι ότι θα είναι πολύ περισσότερο τα αυριανά, λόγω εξελικτικότητας) αλλά δεν ξέρεις πώς μπορεί να επιδράσει στην ψυχολογία τους αυτή η αναγκαστική εξοικείωση με τις ρυτίδες και το πάρκινσον ή η αίσθηση ότι η αίθουσα συνδέεται απευθείας με τον Ευαγγελισμό και το Σωτηρία, καμιά φορά δε και με το πλησιέστερο γραφείο κηδειών.

Αλλά το χειρότερο μπορεί να μην είναι αυτό. Το χειρότερο είναι η πολιτισμική διαφορά μεταξύ διδασκομένων και διδασκόντων και όλα τα κακά που απορρέουν από αυτή. Γιατί ναι μεν η Δια Βίου Μάθηση θα επιτρέψει στους καθηγητές να παρακολουθούν όλες τις εξελίξεις στην εκπαίδευση και τις νέες τεχνολογίες που δεν θα χρησιμοποιούνται ωστόσο στο δημόσιο σχολείο λόγω περικοπών τρόϊκας αλλά θα είναι μόνιμη προγραμματική επωδός για το τέλος κάθε τετραετίας και την αρχή κάθε επόμενης (μαζί με την αύξηση των κονδυλίων για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ).

Αλλά και οι καθηγητάδες μιας κάποιας ηλικίας θα έχουν ένα παρελθόν οι άνθρωποι, θα γνωρίζουν από παλιά Ελλάδα, αυτή που αφήνει πίσω του τώρα η κιβωτός του Γιώργου οδεύοντας στην Ιθάκη της νέας Ελλάδας, της αποκαθαρμένης από τις παλιές νοοτροπίες και συμπεριφορές που την κρατούσαν αιχμάλωτη. Μπορεί να γνωρίζουν για παράδειγμα από «αδιαφάνεια», «διαφθορά», «φοροδιαφυγή», «πελατειακές σχέσεις» ή ακόμα χειρότερα να έχουν στο παρελθόν ασκηθεί σε τίποτα περίεργα συνδικαλιστιλίκια και να έχουν υπάρξει «απεργοί» (μοντιέ! τι θα σκεφτεί η αγορά της φλεξικιούριτι εργασίας). Αν όλ’ αυτά τα μεταδώσουν στους μαθητές; Και τι θα γίνει αν τους ξεφύγει κάτι για την Μικρασιατική καταστροφή την ώρα που θα διδάσκουν την ενότητα «Συνωστισμός στο λιμάνι της Σμύρνης»; Φαντάζεστε το σοκ των μαθητών;

Γι’ αυτό νομίζω ότι δεν το’ χουν σκεφτεί πολύ καλά το θέμα οι κυβερνητικοί, αν δεν υποκρύπτεται κιόλας κάποιο σαμποτάζ σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Μπούμερανγκ θα τους γυρίσει στο τέλος, η εκπαίδευση είναι ο θεμέλιος λίθος κάθε κοινωνίας, δεν παίζουνε μ’ αυτά τα πράγματα, δεν μπορεί να τ’αφήνουν στην τύχη....

Πηγή: Το ΠΟΝΤΙΚΙ



Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Ιούλιος, ο μήνας του Σκορπιού

Ο Ιούλιος είναι ο μήνας του Σκορπιού! Αυτός ο ξεχωριστός αστερισμός του καλοκαιριού βρίσκεται σε βέλτιστη θέα στα νότια-νοτιοανατολικά του βραδινού ουρανού αυτού του μήνα.

Ο Ωρίωνας, ο γιος του Ποσειδώνα, είχε επιχειρήσει κάποτε να βιάσει την Ήρα και αυτή, για να τον τιμωρήσει, έβγαλε από τη γη ένα σκορπιό που τον δάγκωσε στη φτέρνα. Όταν ο Ωρίωνας πέθανε από το δηλητήριο του σκορπιού, οι θεοί, για να τιμήσουν τη μεγάλη του παλικαριά, τον μεταμόρφωσαν σε αστερισμό. Αλλά και ο σκορπιός κατέληξε μαζί του στον ουρανό.
Σε άλλες εκδοχές του μύθου, ο Ωρίωνας, που είχε μια μέρα βγει στο κυνήγι με την Άρτεμη, καυχήθηκε πως δεν θ` αφήσει ζωντανό για ζωντανό πάνω στη γη. Η Γαία, που άκουσε τα λόγια του, έστειλε έναν τεράστιο σκορπιό να τον σκοτώσει.
Όπως και να `χει, το κυνηγητό δεν έχει πάψει. Όποτε ανατέλλει ο Σκορπιός ο Ωρίωνας δύει, κι έτσι ο Σκορπιός παραμένει ο νικητής.

Ο φωτεινότερος αστέρας του Σκορπιού είναι ο Αντάρης, που συμβολίζει την καρδιά του αστερισμού. Ο Αντάρης βρίσκεται ακριβώς στο νότο όταν σκοτεινιάζει ο ουρανός τον Ιούλιο.
Έχει χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα και το όνομά του είναι ελληνικό. Σημαίνει "αντίπαλος του Άρη" γιατί, με το έντονο κόκκινο χρώμα του "ανταγωνίζεται" το χρώμα του πλανήτη Άρη.

Κοντά στο ζενίθ αυτό το μήνα βρίσκεται ο μικρός και ευδιάκριτος αστερισμός της Λύρας, που συμβολίζει τη λύρα του Ορφέα. Σύμφωνα με το μύθο, ο Ερμής, γεννήθηκε την αυγή, το μεσημέρι είχε εφεύρει τη λύρα (την κατασκεύασε από το καύκαλο μιας χελώνας , τεντώνοντας πάνω του δέρμα βοδιού και επτά προβάτινες χορδές, ένα παιχνίδι που, όπως διαπίστωσε, έβγαζε εξαίσιο ήχο) και το βράδυ είχε κλέψει τα βόδια του Απόλλωνα.

Και η Οδύσσεια μας λέει μιαν ανάλογη ιστορία. Οι σύντροφοι του Οδυσσέα τιμωρήθηκαν γιατί έφαγαν τα βόδια του Ήλιου. Αλλά ήταν άνθρωποι, δεν ήταν θεοί. Εδώ, οι δύο θεοί συμφιλιώθηκαν. Ο Ερμής, για να εξασφαλίσει τη συγχώρεση του Απόλλωνα για την κλεψιά, τού χάρισε τη λύρα που τον μάγεψε με τον ήχο της, και ο Απόλλωνας παραχώρησε στον Ερμή τη φύλαξη των κοπαδιών.

Η Λύρα εντοπίζεται εύκολα με τη βοήθεια του πιο λαμπρού αστέρα της, του Βέγα (Vega). Ο Βέγας είναι ο πέμπτος πιο λαμπρός αστέρας σ` ολόκληρο τον ουρανό. Το όνομά του είναι αραβικό και σημαίνει "επιτιθέμενος αετός", καθώς οι Άραβες συγκαταλέγονται σε εκείνους που φαντάζονταν τον αστερισμό σαν αετό. Ο Βέγας, ο Altair και ο Deneb (ο λαμπρότερος αστέρας στον αστερισμό του Κύκνου) σχηματίζουν μια τριάδα λαμπρών αστέρων σε διάταξη ισοσκελούς τριγώνου η οποία είναι γνωστή ως Καλοκαιρινό Τρίγωνο. Ο Βέγας είναι ο πρώτος αστέρας που ξεχωρίζει καθώς ο ουρανός σκοτεινιάζει τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, λάμποντας στο ζενίθ σαν κυανόλευκο διαμάντι.

Τα αστέρια του καλοκαιρινού τριγώνου αποτελούν αποτελούν τους καλοκαιρινούς οδοδείκτες που μας βοηθούν να βρούμε το δρόμο μας στον έναστρο ουρανό. Αν διχοτομήσουμε τη γραμμή που ενώνει το Βέγα με τον Altair και την τραβήξουμε, θα μας δείξει τον Αντάρη.

"Μικρή ομάδα γαλαξιών"
Η αστρονομική φωτογραφία της ημέρας

από το αρχείο της NASA

Πολύ ενδιαφέρον υλικό και κάποιες εικόνες που μου άρεσαν πολύ βρήκα στον Astro Bob

Όσοι αγαπούν την αστρονομία, μπορούν να δημιουργήσουν στον υπολογιστή τους το δικό τους πλανητάριο, με το δωρεάν ανοιχτό λογισμικό Stellarium.

Ο Σεφέρης, στο δεύτερο τόμο των Δοκιμών, σελ. 229, γράφει:

"...Ως τον καιρό που άλλαξαν τα πράγματα, ο άνθρωπος ήταν δεμένος με τη φύση, όπως οι Νύμφες, που λέει ο Ύμνος στην Αφροδίτη, ήταν δεμένες με τα δέντρα. Όταν αυτά ξεραίνουνταν, εκείνες πεθαίναν. Έτσι κι εμείς. Όταν αφήσουμε τη φύση να στεγνώσει μέσα μας, πεθαίνουμε. Δεν ξέρω να έχω βρει τίποτε καλύτερο από τούτο τον παλιό κανόνα..."

Και με την ευκαιρία, ας κάνουμε ένα ταξίδι στο σύμπαν με πλοηγό το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Κική Δημουλά, Ακαδημαϊκός. "Τάχα θα ξανασυναντηθούμε κάποτε;"



"...Μου είναι ιδιαίτερα προσφιλής αυτός ο στίχος του Παλαμά. Μου επιτρέπουν τα ίδια του τα λόγια να τον ρωτώ, τι πιθανότητες έχει η επιθυμία μου, να τον γνωρίσω κάποτε, εκεί συναντώντας τον, έστω μέσω οποιασδήποτε σκιάσεως, αρκεί βέβαια να μην απέχει πολύ από τη μορφή του, και να μην αναβοσβήνει πολύ γρήγορα, ώστε να προφτάσω να τη διακρίνω. Ούτως ή άλλως αυτός ο στίχος συνιστά ένα φλέγον, ζωτικό και πολυάνθρωπο ερώτημα, που τίθεται και στον κάτω και επάνω κόσμο μια και δεν είναι τα πρόσωπα, τα πράγματα και οι καταστάσεις που χάνουμε και στους δυο μας ανισοϋψείς κόσμους.
Και η μόνη ανεμπόδιστη, μη λογοκρινόμενη, σύντομη, καθημερινή όμως, επικοινωνία μας μαζί τους είναι να κλέβουμε το στίχο του Παλαμά και; τάχα θα ξανασυναντηθούμε κάποτε;

Είπες: μπορεί να ρθεις-είπες μπορεί
Και να μην έρθεις, αύριο στο ξωκκλήσι

Το ερημικό, που θα σε καρτερεί

Ανοιγμένο για να σε λειτουργήσει...

Έρθεις δεν έρθεις, ο ύμνος θα ψαλεί,

Σεβαστέ Παλαμά,

στο ξωκλήσι της συγκίνησής μου

το ερημικό

για σε ανοιγμένο
Έρθεις δεν έρθεις

Ο ύμνος θα ψαλεί...


You said: you may come –you also said
You may not come, tomorrow to the chapel

In the wilderness, awaiting you
Open for Holy Liturgy…

Whether you come or not, the hymn will be sung,

Venerable Palamas,

In the country church of my emotion

standing in the wilderness

and opened for you.

Whether you come or not

The hymn will be sung…

Πέραν των υψηλών λειτουργιών που επιτελούν αυτοί οι στίχοι, λειτουργούν απόκρυφα και ως εξαίσιο ξόρκι κατά πάσης ματαίωσης..."

Απομαγνητοφωνημένο μικρό απόσπασμα από τη σημαντική ομιλία της διάσημης ελληνίδας ποιήτριας Κικής Δημουλά στην ημερίδα "Κωστής Παλαμάς" που πραγματοποιήθηκε στην Ακαδημία Αθηνών, στις 16 Δεκεμβρίου του 2009, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 150 ετών από τη γέννηση του μεγάλου εθνικού ποιητή, ακαδημαϊκού και Προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών κατά το έτος 1930.

Την οργάνωση της ημερίδας είχε το Κέντρο Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό: Νέα του Μουσείου της Ελληνικής Συλλογής Νόμπελ, τ. 31

Το Φωτογραφικό υλικό προέρχεται από το Kέντρον Eρεύνης της Eλληνικής Λαογραφίας, ένα από τα δεκατέσσερα Eρευνητικά Kέντρα της Ακαδημίας Αθηνών, στην οποία εντάχθηκε από την ίδρυσή της (1926).

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Στρατής Τσίρκας, 30 χρόνια από το θάνατό του

"Γεννιέται στις 10/23 Ιουλίου ο Γιάννης Χατζηαντρέας, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Στρατή Τσίρκα, στο Κάιρο. Πρώτο παιδί της οικογένειας του Κωστή Χατζηανδρέα, ο οποίος είχε καταφύγει στην Αίγυπτο για να μην υπηρετήσει στρατιωτική θητεία στον τουρκικό στρατό και της Περσεφόνης Σταμαράτη, από τη Χίο, οι οποίοι στη συνέχεια θα αποκτήσουν άλλα τρία παιδιά (Μαρία, Νικόλας, Αλεξάνδρα). Η οικογένεια κατοικεί στην οδό Αμπντέλ Ντάγιεμ, στη λαϊκή, ελληνοαραβική συνοικία Αμπντίν, πτυχές της οποίας συχνά θα εκβάλλουν στο έργο του. Ανάλογα θα εμφανίζεται αργότερα και το Ράμλι, έξω από την Αλεξάνδρεια όπου ο μικρός Γιάννης περνά μαζί με τον παππού του Στεφανή τις διακοπές του".

Οι πληροφορίες προέρχονται από τον επετειακό ιστότοπο για τον Στρατή Τσίρκα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), όπου φιλοξενείται ένα μέρος της προσωπικής του βιβλιοθήκης, η οποία παραχωρήθηκε μετά από δωρεά της συζύγου του συγγραφέα, Αντιγόνης Χατζηανδρέα, το 1998.

Η φίλη Σοφία δημιούργησε ένα πανέμορφο κολάζ στο VUVOX με φωτογραφικό υλικό συνοδευόμενο από την υπέροχη μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα.